पिएनजीसँग खेल्न नेपाल तयार

काठमाडौं-साढे तीन वर्षभन्दा लामो समय नेपाली क्रिकेट टोलीलाई प्रशिक्षण दिएका पबुदु दासानायकेले संयुक्त अरब इमिरेट्स (युएई) भ्रमण नेपाली प्रशिक्षकको रुपमा आफ्नो अन्तिम भ्रमण हुने बताइसकेका छन् । आइसिसी विश्व क्रिकेट लिग च्याम्पियनसिप श्रृंखलाको बीचमै दसानायकेले नेपालसँगको नाता तोड्ने निर्णय लिएका हुन् । 
आन्तरिक द्वन्द्वमा रुमलिएको नेपाली क्रिकेटबाट अलग हुनका लागि दासानायकेले पपुवा न्युगिनी (पिएनजी) विरुद्धको दुई खेलपछि लागु हुनेगरी राजीनामा लिएका थिए ।

त्यही दुई मध्येको पहिलो खेलमा नेपालले सोमबार अबुधाबीस्थित शेख जायेद क्रिकेट मैदानमा पिएनजिको सामना गर्दैछ । ५० ओभरको उक्त खेलले आइसिसीबाट लिस्ट 'ए' को मान्यता पाएको छ । २ खेल खेलिसकेको नेपाल र पिएनजी दुवै टोली पहिलो जितको खोजीमा हुनेछन् । जितविहन दुई टोली अंकतालिकाको पुछारमा छन् । पिएनजीविरुद्धको खेलको तयारीका लागि नेपाली टोली झन्डै दुई सातादेखि युएईमा अभ्यासरत छ ।

अभ्यास भ्रमणका क्रममा नेपालले ३ वटा ५० ओभर र एउटा दुई दिवसीय खेल खेलेको थियो । नेपाल र हङकङबीचको दुई दिवसीय खेल बराबरीमा सकिएको थियो । एक दिवसीय खेलमा भने नेपालले विश्वकप विजेता रहिसकेको पाकिस्तानी टोलीसँग खेल्ने अवसर पाएको थियो । १ सय २१ रनले पाकिस्तानलाई नतिजा सुम्पनुका वावजुद त्यो खेलमा नेपालको प्रदर्शनको चर्चा भएको थियो । पाकिस्तानको शसक्त बलिङ सामु पूरा ५० ओभर खेलेको नेपाली टोलीले २ सय रनको आकडा पार गरेको थियो । स्थानीय डानुबे लायन्स क्रिकेट क्लबलाई १४ रनले हराएको नेपालले शनिबार ओमानसँगको खेल तीन विकेटले गुमाएको थियो ।

समग्रमा राम्रै तयारीको अवसर पाएको नेपाली टोली पिएनजीविरुद्धको खेलका लागि तयार रहेको प्रशिक्षक दासानायकेले बताएका छन् । 'टोली पिएनजीसँग खेल्न तयार छ,' उनले भने । अर्को खेल बुधबार हुनेछ ।

नेपालले विश्व क्रिकेट लिगमा यसअघि स्कटल्यान्डसँगका दुवै खेल गुमाएको थियो । जुलाईमा पहिलो खेल तीन रनले गुमाएको नेपाल अर्को खेलमा ९ विकेटले पराजित भएको थियो । अर्कोतर्फ पिएनजीले पनि जुनमा नदरल्यान्डसँगको खेल ५ विकेट र ८५ रनले गुमाएको थियो ।

च्याम्पियनसिपमा नेपाल र पिएनजीसहित नेदरल्यान्ड्स, स्कटल्यान्ड, केन्या, हङकङ, युएई र नामिबियाले प्रतिस्पर्धा गरिरहेका छन् । सबै टोलीले एकअर्कासँग दुई खेल खेल्नेछन् । आठमध्ये शीर्ष ६ मा रहेका टोलीले सन् २०१९ को आइसिसी विश्वकपको छनोट खेल्न पाउनेछन् । ६ अंकका साथ नेदरल्यान्ड्स शीर्ष स्थानमा छ भने समान अंक भए पनि नेट रनरेटका आधारमा स्कटल्यान्ड दोस्रो र केन्या तेस्रो स्थानमा छन् । त्यस्तै हङकङ चौथो, युएइ पाचौं, नामिबिया छैटौं तथा नेपाल र पिएनजी अन्तिम दुई स्थानमा छन् ।

भारतको संसदमा नेपालको नाकाबन्दीबारे छलफल हुने

काठमाण्डु, २६ कात्तिक– भारतको सत्ता गठबन्धनले नाकाबन्दीबारे केही प्रतिक्रिया दिन नचाहिरहेको भारतीय संसद्मा नेपाल मामलामा सरोकार राख्ने सांसद्हरूले आवाज उठाएका छन् । विदेशमन्त्री सुषमा स्वराजको ध्यानाकर्षण रहने गरी सांसद डिपी त्रिपाठी, सीताराम येचुरी, शत्रुघ्न सिन्हा, केसी त्यागीसहितले आवाज उठाएपछि संसद्को अन्र्तराष्ट्रिय सम्बन्ध तथा मानवअधिकार समितिले आगामी साताभित्रमा एक दिने नेपाल संकटबारे बैठक राख्ने भएको छ । –कान्तिपुर दैनिकबाट - 

only adult 18+ click here >>>>>>>

आफैंले नेतृत्व गरेको आन्दोलनबाट असुरक्षित भए मधेसी नेताहरु !!!

काठमाण्डु, २२ कात्तिक– संविधान निर्माण प्रक्रियामा असन्तुष्टि जनाउँदै तीन महिनादेखि मधेस केन्द्रीत आन्दोलन गरेका मधेसी नेताहरु आफैंले नेतृत्व गरेको आन्दोलनबाट असुरक्षित हुन थालेका छन् ।

तराईका विभिन्न जिल्लामा रहेका नाकामा अवरोध गर्दै आएका मधेसकेन्द्रित दलका नेताहरूलेअसुरक्षित महसुस गर्न थालेपछि प्रहरीले कडा सुरक्षा दिन थालेको छ । आन्दोलनकारीबाटै नेताहरू निसानामा पर्न सक्ने सूचना र सामाजिक सद्भाव नभड्कियोस् भन्दै प्रहरीले मधेसकेन्द्रीत सबै दलका नेतालाई कडा सुरक्षा दिन थालेको हो ।

नाकाबन्दी आन्दोलन गरी जनतालाई सास्ती दिने तर आफू भने निर्वाध सवारी साधनमा हिँड्न थालेको भन्दै आन्दोलनकारीले नै निसाना बनाउन थालेपछि प्रहरीले नेता र उनीहरुका आवासकोसमेत सुरक्षा दिएको छ ।

संविधानप्रति असन्तुष्टि जनाउँदै आन्दोलनरत मधेसवादी दलका उच्च नेतामाथि सुरक्षा खतरा रहेको विश्लेषण सहित प्रहरीले उनीहरूको सुरक्षा बढाएको हो ।

only 18+ adult click here>>>>>>>>>>

- 

रमेश खरेललाई फेरि लाग्यो यस्तो आरोप !......

काठमाडौं, कात्तिक २३ । केही नेपालीका लागि प्रिय मानिएका नेपाल प्रहरीको मध्यमाञ्चल क्षेत्रीय प्रहरी तालिम केन्द्रका समादेशक एसएसपी रमेश खरेलले गत वर्ष ३५२ जना प्रहरी जुनियर अधिकृत (असई)को तालिममा दिँदा उनीहरुलाई गरेको शोषणका बारेमा समाचार प्रकाशित भएपछि थप कुराहरु पीडितहरुले बताउँदै गएका छन् ।
तालिम केन्द्रका समादेशक खरेलले ३५२ जना सबै तालिमेलाई ल्यापटप किन्न लगाएर तालिम केन्द्रले सप्लायर्सहरुसँग प्रतिल्यापटप घटीमा रु सातहजार कमिसन खाएको गुनासो पीडित असईहरुले गरेका छन् ।
३५२ जना तालिमे असईलाई अनिवार्य रुपमा ल्यापटप खरिद गर्न लगाएको र प्रतिल्यापटप रु ७ हजारका दरले कमिसन असुल गर्दा पनि रु २४ लाख ६४ हजार रुपैयाँको कमाई भएको कुरा भरतपुर प्रहरी तालिम केन्द्र स्रोत बताउँछ ।
एक लट तालिम दिँदा ल्यापटपमा मात्रै रु २५ लाख खेती कमाई हुन्छ भने रासनलगायत अन्य दैनिक आवश्यक सरसामानको सप्लाईमा कति असुली हुन्छ होला ? सहजै अनुमान गर्न सकिन्छ । आजको साँघु साप्ताहिकमा खबर छ ।

only 18+  click here>>>>>

काँकडभिट्टाबाट ३४ ट्याङ्कर तेल नेपाल भित्रियो

२२ कात्तिक,  काँकडभिट्टा । एक सातादेखि भारतीय नाकामा रोकिएको ३४ ट्याङ्कर पेट्रोलियम पदार्थ आज साँझ पूर्वी नाका काँकडभिट्टाबाट नेपाल भित्रिएको छ ।

काँकडभिट्टा इलाका प्रहरी कार्यालयका प्रहरी नायब उपरीक्षक श्यामकृष्ण अधिकारीका अनुसार आज साँझ २३ ट्याङ्कर डिजेल, ८ ट्याङ्कर पेट्रोल, दुई ट्याङ्कर मट्टितेल र एक बुलेट हवाई इन्धन नेपाल भित्रिएको हो ।

भारतीय नाकाबन्दीका कारण विगत एक सातादेखि काँकडभिट्टा नाकाबाट पेट्रोलियम पदार्थ नेपाल भित्रिन सकेको थिएन । रासस

जन्मकैदको माग गर्दै खेलाडीविरुद्ध विशेष अदालतमा मुद्दा दर्ता - See more at: http://nagariknews.com/feature-article/story/48315.html#sthash.eXToAF3d.dpuf

काठमाडौं- म्याच फिक्सिङ आरोपमा पक्राउ परेका फुटबल खेलाडीविरुद्ध जन्मकैदको माग गर्दै जिल्ला न्यायाधिवक्ताको कार्यालय, काठमाडौंले विशेष अदालतमा मुद्दा दर्ता गरेको छ। 

प्रहरीले राज्यविरुद्धको सजायसम्बन्धी ऐन दफा ३ को उपदफा ३ अनुसार दस वर्ष जन्मकैदको माग दाबी गर्न दिएको सुझाव संसोधन गर्दै न्यायाधिवक्ताको कार्यलयले दफा ३ को उफदफा १ अनुसारको सजाय माग दाबी गर्दै आज विशेष अदालतमा मुद्दा दर्ता गरेको हो।

३ को उपदफा १ अनुसारको अभियोग पुष्टि भएमा जन्मकैद हुनसक्छ। 'कसैले नेपालको सार्वभौमसत्ता, अखण्डता वा राष्ट्रिय एकतामा खलल पार्ने नियतले कुनै अव्यवस्था उत्पन्न गरेमा वा सो गर्ने उद्योग गरेमा जन्मकैद हुनेछ,' ३ को दफा १ मा उल्लेख छ।

नेपालको प्रतिनिधित्व गर्दै विदेशी राष्ट्रसंघ खेलेको खेल मिलेमतो गरी खेलाडीले राष्ट्रिय एकतामा खलल पार्ने काम गरेको अभियोग पत्रमा दाबी गरिएको छ। गत असोज २७ गते ५ जना खेलाडी पक्राउ परेका थिए। पक्राउ पर्नेमा राष्ट्रिय टिमका कप्तान सागर थापा, सन्दीप राई, रितेश थापा, विकाससिंह क्षेत्री र अञ्जन केसी छन्। फिजियोथेरापिस्ट डेजिव थापा फरार छन्।

फोहरबाट ऊर्जा निकालेर सहभागीलाई चिया खुवाइयो

 वाग्मती सफाइ अभियानले बल्खुको कुमारी क्लब तथा त्यस वरपर क्षेत्रमा पाइएका फोहर सङ्कलन गरी वायुपङ्खे चुल्होमार्फत आगो निकालेको छ। 

सोही उर्जाबाट सहभागीले चिया समेत पकाएर खाएका थिए । मुलुकमा अहिले इन्धन अभाव भइरहेका बेलामा त्यस किसिमका चुल्होको विकास गरी ग्यासको प्रयोग घटाउनका लागि सन्देश दिन खोजिएको हो। 

पूर्वमुख्यसचिव लीलामणि पौड्याल भने आगो बाल्न तथा चिया पकाउनमा व्यस्त देखिन्थे। उनलाई त्यस कार्यमा केही सहभागीले सहयोग गरेका थिए। वाग्मतीको उद्गमस्थलका रुपमा रहेको वागद्वारमा अभियानले पूर्व मुख्यसचिव पौड्यालको नेतृत्वमा त्यहाँका विभिन्न फोहर पनि व्यवस्थापन गरेको छ। 

सो अवसरमा उनले आफूले उत्पादन गरेका फोहरलाई आफैले नै व्यवस्थापन गर्नुपर्नेमा जोड दिए। सो अवसरमा स्थानीयवासी, सुरक्षाकर्मी, सामाजिक सङ्घसंस्थालगायतको सहभागिता 

थियो । रासस
only 18+click here >>>>>>>>>>>>>>

दुर्घटनामा दश घाइते

मलेखु (धादिङ)-काठमाडौँबाट सर्लाहीतर्फ जाँदै गरेको यात्रुबाहक बसले रोकिराखिएको ट्रकलाई आज बिहान धादिङको भूमेस्थान गाविसको हुलाक डाँडामा ठक्कर दिँदा १० यात्रु घाइते भएका छन्।

यात्रु बोकेर सर्लाहीका लागि छुटेको बा ५ ख ५५८७ नंको बसले ना ३ ख ८८७७ नं को ट्रकलाई ठक्कर दिएको जिल्ला प्रहरी कार्यालयका प्रहरी निरीक्षक वासुदेव थापाले जानकारी दिए।
दुर्घटनामा घाइते भएकाहरुलाई स्थानीयवासी र प्रहरीले उद्धार गरी उपचारका लागि ललितपुरस्थित मेघा अस्पतालमा भर्ना गरिएको छ । बस चालक प्रहरीको नियन्त्रणमा रहेको प्रहरीले बताइएको छ । रासस 

मधेसी मोर्चा संसदमा जाने

काठमांडौं- ८४ दिन देखि आन्दोलनरत संयुक्त मधेसी मोर्चा संसदमा फर्कने भएको छ। आन्दोलनरत मधेसी मोर्चाका दलहरुले आइतबार चल्ने संसद बैठकमा सहभागि हुँदै अवरुद्ध गर्ने निर्णय गरेको स्रोतले बतायो।

सदन र सडकबाट आन्दोलन चर्काउने भन्दै संसदमा जान लागेको मोर्चाका एक नेताले बताए। संसदमा आन्दोलन चर्काएर संविधान संसोधनको लागि दवाव दिने मोर्चाका ति नेताले बताए। 

नेपाल–भारत सीमामा १२ फिट अग्लो पर्खाल लाउन माग

सङ्खुवासभा– खाँदबारीका स्थानीयले नेपाल–भारतबीच १ हजार ७ सय किलोमिटर सीमामा १२ फिट अग्लो पर्खाल लगाउन माग गर्दै सरकारलाई ज्ञापन पत्र पठाएका छन् ।
दुई देशबीच खुला सीमाकै कारण नेपालमा विभिन्न आपराधिक समस्या देखिएको तथा भारतले विभिन्न बाहनामा नेपालमाथि पटकपटक नाकाबन्दी गर्दै आएको स्थानीयको ठहर छ ।
भारतको हेपाहा प्रवृत्तीबाट सँधैका लागि मुक्ति पाउन पनि सीमामा पर्खाल लगाउनु पर्ने मागसहितको हस्ताक्षरसहित जिल्ला प्रशासन कार्यालयमार्फत नेपाल सरकारसमक्ष पत्र पठाएको स्थानीय जीवनाथ खनालले बताए ।

निश्चित स्थानबाट प्रवेशाज्ञासहित आवतजावत हुने व्यवस्था मिलाउन पनि ज्ञापनपत्रमार्फत माग गरिएको पनि उनले बताए। यसका लागि संयुक्त राष्ट्र संघ र अन्य मित्र राष्ट्रहरुको रोहवरमा नेपाल सरकारले तुरुन्त काम थाल्नुपर्ने उनीहरुको माग छ । यसका लागि आवश्यक पर्ने बजेटमध्ये हरेक नेपालीको भागमा पर्ने रकम आफूहरुकोतर्फबाट जम्मा गर्न तयार रहेको स्थानीयहरुले प्रतिवद्धता जनाएका छन्।

खनालका अनुसार ज्ञापनपत्रमा दुई देशबीच भएको सन्धि र सम्झौताहरु पुनरावलोकन गर्नसमेत माग गरिएको छ । त्यसअघि सबै सन्धि–सम्झौताका प्रावधानहरु स्थगन गरिनुपर्ने ज्ञापनपत्रमा उल्लेख गरिएको छ। 'भूपरिवेष्ठित र विकट भौगोलिक धरातल भएको नेपालप्रति भारतले विगतदेखि गर्दै आएको व्यवहारबाट छिमेकी राष्ट्र मात्र भएको असल छिमेकी नभएको स्पष्ट हुन्छ,' ज्ञापनपत्रमा भनिएको छ ।

नेपाल समाचारपत्रबाट - नाकाबन्दी खोल्न मोदीलाई रामदेवको दबाब !!!

काठमाडौं, २१ कात्तिक - नेपाललाई योगको देश बनाउने अभियानमा लागेका योगगुरु रामदेव र स्वामी बालकृष्णले भारतका प्रधानमन्त्री नरेन्द्र मोदीसँग भेट गरी नेपालमा भइरहेको पेट्रोलियम पदार्थलगायत यातायात बन्द खुला गर्न आग्रह गरेका छन्।

मोदीका अति निकट मानिएका योगगुरु रामदेवले भारतीय प्रधानमन्त्री मोदीलाई शुक्रबार भेटेर छिमेकी मुलुक नेपालमा निर्वाध रुपमा सवारी आवागमन सहज गराउन आग्रह गरेको जानकारी पतञ्जली योगपीठ नेपालका ट्रस्टी शालिकराम सिंहले जानकारी दिए।

only 18 + click here >>>>>>>>>>>>>>>>>>>

थोरै डाटा प्रयोग गर्नेका लागि टेलिकमको नयाँ प्याकेज

काठमाडौं, कात्तिक २० - नेपाल टेलिकमले थोरै डाटा प्रयोग गर्नेहरुका लागि नयाँ डाटा प्याकेज ल्याएको छ । आइतबारदेखि लागु हुने गरेर एनटिसीले जिएसएम पोष्टपेड तथा प्रिपेड मोबाइल प्रयोगकर्ताका लागि ३५ रुपैयाँमा ५० एमबी डाटा दिने जानकारी दिएको छ ।यो डाटाको समयावधि १० दिनको हुने छ । 

यस्तै २ दिनमा प्रयोग गर्नु पर्ने १० एमबी डाटाका लागि भने ८ रुपैयाँ तिर्नु पर्ने छ । सिडिएमएका पोष्टपेड तथा प्रिपेड ग्राहकले भने १५ रुपैयाँमा ४० एमबी डाटा पाउने छन् । यसको समयावधि ३ दिनको हुने छ । माथिको दरमा १३ प्रतिशत भ्याट जोडिने छ । 

प्रयोग गर्ने तरिका :

• GSM Postpaid मा डाटा सुविधा लिनका लागि डाटा र आफूले चाहेको Volume को बिचमा खाली राखेर १४०० मा SMS पठाउनु पर्छ । जस्तै M 10 MB Data लिन परेमा DATA  10MB Type गरी १४०० मा SMS पठाउनु पर्छ .
• GSM Postpaid मा प्रयोग गर्न बाँकी रहेको Data Volume थाहा पाउन CB Type गरी १४०० मा SMS पठाउन सकिन्छ ।
• GSM Prepaid र CDMA Prepaid/postpaid मा डाटा सुविधा लिनका लागि आफूले चाहेको डाटा Volume उल्लेख गरी १४१५ मा SMS पठाउनु पर्छ । जस्तै M 40MB Data लिन परेमा DATA40MB Type गरी १४१५ मा SMS पठाउनु पर्छ ।
• GSM Prepaid र CDMA Prepaid/postpaid मा प्रयोग गर्न बाँकी रहेको Data Volume थाहा पाउन VL Type गरी १४१५ मा SMS पठाउन सकिन्छ ।

बिना इन्टरनेट यूट्युबमा यसरी हेर्नुहोस् भिडियो...........

यदि तपाईं दैनिक टेलिभिजन प्रोग्राम हेर्नुहुन्छ भने त्यसबिचमा आउने विज्ञापनको बारेमा त पक्कै थाहा होला । आजकाल यस्तै विज्ञापन अनलाइन यूट्युबमा पनि देख्न सकिन्छ । यी विज्ञापनमार्फत यूट्युबको निर्माता कम्पनी गूगलले भर्खरै एउटा नयाँ फिचर पेश गरेको थियो जसको मद्दतले तपाईं अफलाइन युट्युब भिडियो हेर्नसक्नुहुन्छ ।

यदि तपाईं सुस्त इन्टरनेट कनेक्सनका कारण धेरै अनलाइन भिडियोहरु हेर्न सक्नुहुन्न भने यो फिचरको बारेमा सायद तपाईंलाई त्यति जानकारी नहोला । आउनुहोस्, युट्युबको यही अफलाइन फिचरको बारेमा जानकारी लिऔं ।

यूट्युब एप इन्स्टल/अपडेट गर्नुहोस्ः
यदि तपाईंसँग एन्ड्रोइड फो्न छ भने तपाईंको फोनमा युट्युब एप पहिलेदेखि नै इन्स्टल हुनेछ । यदि तपाईंको फोनमा यो एप पहिलादेखि नै छ भने त्यसलाई अपडेट गर्नुहोस् र यदि छैन भने इन्स्टल गर्नुहोस् । यो दुबैको लागि तपाईंले केही विशेष गर्नुपर्दैन, बस तपाईंको फोनमा गुगल प्लेस्टोरमा गएर सर्चबकक्समा यूट्युब सर्च गर्नुहोस्, तपाईंले सर्च गरेलगत्तै तपाईंले त्यहाँ अपडेट अथवा इन्स्टल मध्ये एउटा देख्नुहनेछ । यो बटनलाई दबाएर तपाईंले यसलाई फोनमा इन्स्टल गर्न सक्नुहुन्छ ।

यसरी डाउनलोड गरिएको भिडियोलाई युट्युबले सानोसानो भागमा विभाजित गरेर यसलाई डाउनलोड गर्ने गर्छ । यी सबै भाग जम्मा भएर एउटा भिडियो बन्ने भएकाले यसलाई तपाईं कम्प्युटरमा हेर्न सक्नुहुन्न ।

only 18++ click here>>>>>>>>>>>>>>>>

सन् २०२० पछि स्मार्टफोन बन्द हुने, थाहा पाउनुस् अरु महत्वपूर्ण कुराहरु.........

भर्खरै ‘एलमन्ट १४’ को ‘इन्जिनियरिङः ए कनेक्टेड वल्र्ड रिपोर्ट’ ले निकालेको एक प्रतिवेदन अनुसार भविष्यमा हाम्रो शरिरले मेसिनमार्फत डाक्टरसँग कुराकानी गर्न थाल्नेछ । स्मार्टफोनमा कुराकानी गर्न बन्द हुनेछ र यसको सट्टामा आधुनिक गगल्स (चस्मा) हुनेछ जसले कुराकानी गर्न सम्भव गराउँछ । एलमंट १४ को यो रिपोर्टमा यस्ता केही कुराहरुको बारेमा जानकारी दिइएको छ जुन १० वर्षपछि वास्तविकतामा परिणत हुनेछन् ।

इन्टरनेट अफ एभ्रिथिङः
भविष्यका पीढि जुन संसारमा हुनेछन्, त्यो हरेक तरिकाले जोडिएको हुनेछ । यो कनेक्टेड वल्र्डले हाम्रो समाज र हमीलाई कसरी परिवर्तन गर्नेछ ? निश्चित रुपमा, प्रविधिको हरेक कदमले मानव समाजलाई व्यापक रुपमा परिवर्तन गरेको हुन्छ । हुन त हामी त्यसलाई महसुस गर्न सक्दैनौं जब त्यो घटित हुन्छ । अब तिव्र रुपमा समाज र व्यक्ति बिचको समीकरण परिवर्तन भइरहेको छ । यो परिवर्तनले हामीलाई आफ्नो कुरा भन्नु भन्दा मात्र पनि अरु धेरै मौका दिएको हुन्छ । नबोली नै संवाद गर्ने प्रविधि (भर्चुअल टच) मा हुने सुधारको मद्दतले हामी केही कुरालाई छोएको महसुस गर्न सक्नेछौं । स्काई डाइवरसँगै हामी हाम फाल्न सक्नेछौं । यति मात्र होइन, कुनै सडकमा भइरहेको विरोध प्रदर्शनमा हज्जारौं किलोमिटर टाढा भएर पनि सहभागिता जनाउन सक्नुहुनेछ । इन्टरनेट अथवा ‘इन्टरनेट अफ एभ्रिथिङ’ ।

प्रविधिमा संसार हराउनेछः
विश्वव्यापी रुपमा सन् २००३ मा ५ सय मिलियन डिभाइस कनेक्टेड थियो अर्थात ०.०८ डिभाइसेज प्रति व्यक्ति । सन् २०१० सम्म यसको संख्या बढेर १२.५ बिलियन सम्म पुग्यो, प्रतिव्यक्ति ६ डिभाइसर प्रति व्यक्तिसम्म । यो शताब्दीको अन्त्यसम्म केनक्टेड डिभाइसको संख्या ५० बिलियनसम्म पुग्नेछ र जीवन इनोभेसन र टेक्नोलोजीमा निर्भर हुनेछ । अर्थात्, हामी त्यस्तो संसारमा पुग्दैछौं जहाँ पहिले कोही पनि पुग्न सकेको थिएन । सही जानकारी, सही साधन र सही क्षमतासँगै प्रविधिमा निकै प्रखर भएर तपाईं आफैंले नयाँ प्रविधिको निर्माण गर्न सक्नुहुन्छ । वास्तवमा यी स्मार्ट प्रविधीको सहायताले मानिसको वरिपरिको वातावरणसँगको सम्पर्क निकै बलियो हुनसक्छ । यसमा हाम्रो कुराहरु बुझ्ने क्षमता राम्रो हुनेछ ।

स्मार्टफोन भूत हुनेछः
स्मार्टफोन एक प्राविधिको उपज हो, यद्यपी यो यस शताब्दीसम्म मात्र रहनेछ र भविष्यमा संसारको कम विकसित मुलुकहरुमा मात्र यसको प्रयोग गरिनेछ । तर विकशित देशमा २१ औं शताब्दिको मध्य पुग्दा नुपुग्दै अरु पनि परिवर्तन हुनेछन् । स्मार्ट गगल्स अथवा शरिरमा फिट गरिने निकै साना इनपुट–आउटपुट डिभाइले फोनको स्थान लिनेछ । किराना पसलमा सामान किन्ने बेला हामी हेरक सामानलाई स्क्यान गरेर त्यसको बारेमा अतिरिक्त जानकारी र अरु मानिसहरुको सुझाव र टिप्पणी तुरुन्त लिन सक्छौं । यदि तपाईंलाई कुनै विशेष पदार्थबाट एलर्जी छ अथवा यदि तपाईंको शरिरलाई कुनै विशेष खानेकुराको आवश्यकता छ भने कुनै पदार्थलाई चाख्नु पहिले तपाईंले त्यसबारे सम्पूर्ण जानकारी पाउन सक्नुहुन्छ । त्यसपछि तपाईंले उक्त सामान लिनुपर्छ वा पर्दैन भन्ने जानकारी पाउनुहुन्छ ।

मोबाइलको असिस्टेन्ट स्मार्टवाचः
स्मार्टवाचलाई निकै मन पराइएको छ । यदि तपाईं आफ्नो फोनबाट टाढा जाँदै हुनुहुन्छ भने एप्सको सहायताले घडीले अलर्ट दिइरहेको हुन्छ । अर्थात, फोन बिर्सने झण्झटबाट मुक्ति । घडीबाट भोइस कमान्ड दिनु मानिसहरुका लागि फाइदाजनक हुनेछ । स्मार्टवाच मोबाइल फोनको राम्रो असिस्टेन्ट हुनसक्छ । फोनमा तपाईं मेलदेखि मेसेजिङ अलर्ट अथवा म्याप नेभिगेसजसम्म गर्न सक्नुहुन्छ । नोटिफिकेसन यसमा आउने गर्दछ । हेल्थ एप्स यसमा धेरै छ र यसले तपाईंको क्यालोरी बर्न गर्ने तरिका पनि रिड गर्न सक्छ । क्यामरा र हेल्थसँग जोडिएका सबै एप्स र फिचर यसमा छन् ।

ड्राइभरलेस इलेक्ट्रिक कारहरुः
मानिसहरुको रुचीलाई हेर्दै गर्दा सन् २०१८ सम्म इलेक्ट्रिक बाहनको माग बढ्नेछ । यो कारलाई सस्तो गर्नको लागि सहुलियत पनि दिन सकिन्छ । दुबईमा त पेट्रोल स्टेशन, मल, हवाई अड्डामा इलेक्ट्रिक कार पार्क गर्नको लागि निःशुल्क ठाउँको प्रावधान हुन्छ । धेरैजसो देशमा ऊर्जाको खपत र ग्रीनहाउस ग्याँसको उत्सर्जन कम गर्ने कोशिसरत छन् । यता हाइब्रिड कारको माग बढिरहेको छ । यद्यपी, यी कारहरुलाई मानिसहरु लामो समयसम्म चलाउन डराउँछन् तर भविष्यमा मानिसहरु ड्राइभरलेस कारमा सयर पनि गर्नेछन् र वेबसँग पनि जोडिनेछन् ।

हेल्थकेयर मोनिटरिङः
स्वास्थ्य सेवाहरुमा लगाउन मिल्ने प्रविधिको प्रयोग भइसकेको छ । तपाईंले आफ्नो स्वास्थ्यप्रति पनि चिन्ता गर्नु पर्दैन । विशेषगरी त्यस्ता सेवाहरुको माग बढ्नेछ जसले जीवन बढाउन मद्द गर्दछ । धनी मानिसहरुसँग मात्र हृदयघातको क्रममा ज्यान बचाउने प्रविधि शरिरमा फिट गरिएको मोनिटर हुनेछैन ? यो जानकारीहरुलाई सबै मानिसहरुलाई उपलब्ध गराउने दबाब त्यस्तै हुन्छ जस्तो कुनै अन्य स्वास्थ्य सम्बन्धि सेवामा हुने गर्दछ । गति, अंगको सक्रियता, ब्लड सुगर, यहाँसम्म कि दिमागको अवस्थाको पनि जानकारी तपाईंले छिन छिनमा पाउनुहुनेछ ।

हीट सिग्रेचर (शरिर अथवा गतिबाट निकाल्ने गर्मी) बाट हामीलाई थाहा हुनेछ कि के हामी तिब्र गतिमा आइरहेको कारको बाटोमा त छैनौं । स्लिपिङ मोनिटर, हेल्थ ट्र्याकरले तपाईंको स्वास्थ्यप्रति तपाईंलाई सचेत गराइरहन्छन् ।

लगाउन मिल्ने ग्याजेटः
वियरेबल टेकनिक डिभाइसेज अथवा ग्याजेट त्यस्तो हुन्छ जसलाई प्रयोगकताए शरिरमा लगाएर हिँड्न सक्छन् । तिनीहरुलाई यस्तो प्रकारले डिजाइन गरिएको हुन्छ जुन तपाईंको शरिरमा कपडा अथवा गहना जसरी लगाउन सक्नुहुन्छ जसले तपाईंको हेल्थ र फिटनेसजस्ता कुराहरुमा निगरानी राख्दछ । यसमा एडभान्स इलेक्ट्रोनिक टेकनिक हुन्छ । वियरेबल डिभाइसेजको सबैभन्दा राम्रो उदाहरण गूगल ग्लास हो । यो वियरेबल कम्प्युटर हो, जसलाई चश्माको रुपमा लगाइन्छ । यसलाई भोइस कमान्ड दिएर चलाइन्छ ।

यसको प्रयोगले तपाईं फोटो खिच्न सक्नुहुन्छ, मेसेज पठाउन सक्नुहुन्छ, यसबाट दिशा पत्ता लगाउन सकिन्छ । प्रयोगकर्ताहरुबाट आइरहेको प्रतिक्रियाका कारण सन् २०१५ लाई वियरेबल प्रविधिका लागि निकै महत्वपूर्ण मानिएको छ । ब्रिटेनमा यतिबेला ८० लाखभन्दा बढि मानिसहरु कुनै न कुनै प्रकारको वियरेबल डिभाइसेसको प्रयोग गरिरहेका छन् ।

only 18++ adult click here>>>>>

नेपालमै वायोइन्धन उत्पादन गर्ने तरिका यी हुन्...............

काठमाडौं । इथ्यानल उद्योग, ल्याव र  इन्धनको रुपमा गाडि गुडाउन प्रयोग गरिन्छ । इथ्यानल उर्जाको प्रर्यावाची शब्द भई सकेको छ । यसको उत्पादन गर्न चाहिने कच्चा पदार्थ छोटकरीमा तल वर्णन गरिएको छ ।

१) चिनीयुक्त वालीहरु  : – जस्तै  उखु, इथ्यानल बनाउन प्रयोग गरिन्छ । चिनीको जुसमा १२ प्रतिशत फर्मान्टेवल चिनी पाईन्छ र सिधैं इथ्यानल बनाउन प्रयोग गरिन्छ । उखु पेलेर  बाँकि रहेको छोक्रा (ःयबिककभक) पनि इथ्यानल बनाउन प्रयोग गरिन्छ । ब्राजिलले उखुबाट इथ्यानल बनाईरहेको छ ।

२) खाद्यान्न बालीहरु : – जस्तै मकै, गहुँ, कोदोहरुमा ६०–७५ प्रतिशत स्टार्च हुन्छ । यिनीहरुबाट पनि इथ्यानल बनाउन सकिन्छ । अमेरिकाले मकैबाट इथ्यानल बनाईरहेको छ ।

३) सेलुलोज भएका बस्तुहरु :– यिनीहरु हाम्रो वरिपरी धेरै मात्रामा जङ्गलबाट उत्पादित बस्तुहरु हुन । जस्तै : पराल, काठको धूलो, कागज आदि । यिनीहरुको प्रयोग गरेर पनि इथ्यानल बनाउन सकिन्छ  तर  यिनीहरुको प्रयोग गर्दा माथिको एक र दुई तरिका जस्तो सजिलो हुँदैन ।

४) अन्य वोटविरुवाहरु :– जस्तै तरुल, आलु, जुनेलो आदिबाट पनि इथ्यानल निकाल्न सकिन्छ किनकी यिनीहरुमा पनि स्टार्च हुन्छ ।

सामान्यतया १०० ग्राम ग्लुकोज प्रयोग गर्दा स्याकारोमाइसिस सेरेभेसीले ४५–४९ ग्राम सम्म इथ्यानल उत्पादन गर्न सक्छ । नाइट्रोजको स्रोतको रुपमा एमोनियम सल्फेट र फस्फोरसको रुपमा फस्फोरिक एसिड हालिन्छ । फर्मान्टेसनको बेलामा तापक्रम ३२–३५ डिग्रीसेल्सिएस र पि एच ४.५ देखि ५.० राखिन्छ । फरमान्टेसन ब्याच तरिकाले गरिन्थ्यो तर आजकाल निरन्तर प्रक्रिया (ऋयलतष्लगभक एचयअभकक) बाट पनि इथ्यान निकालीन्छ । शुद्ध इथ्यानल प्राप्त गर्न सेन्टिफिकेसन वा सेडिमेन्टेसन र डिस्टिलेसन विधि प्रयोग गरिन्छ ।

अतः नेपालमा गुलियो विरुवाको खोजी गरी त्यस विरुवाको उत्पादनमा ध्यान दिएर प्रशस्त मात्रामा इथ्यानलको उत्पादनमा वृद्धि गराउन सकिन्छ । साथै धेरै उत्पादन गराउने व्याक्टेरिया वा यिस्ट खोजी गरी उत्पादन बढाउन सकिन्छ । यिनीहरु प्रयोग गरी नेपालमै वायोइन्धन बनाउन सकिन्छ 

only adult 18+ click here>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

यस्तो छ प्रचण्डसँग बदला लिने भारतीय रणनीति...........

काठमाडौं । संविधान निर्माण प्रक्रियामा आफुलाई नटेरेको आरोपमा नेपालमाथि अघोषित नाकाबन्दी लगाइरहेको भारतले एकिकृत नेकपा माओवादी र अध्यक्ष प्रचण्डमाथि बदला लिने रणनीति बनाएको छ ।

नेपालमा भारतविरोधी भावना जागृत हुनुमा एमाओवादी अध्यक्ष प्रचण्डको मुख्य भुमिका रहेको भारतले पछिल्लोपटक नेपालको राजनीतिमा पनि प्रचण्डकै कारण भारतीय भूमिका घटेको निष्कर्ष सहित उनीसँग बदला लिन थालेको छ ।

जेनेभामा जारी राष्टसंघीय मानवअधिकार परिषदको २३ औं विश्वव्यापी आवधिक समिक्षासत्रमा नेपालले भारतको नाम नलिईकनै नाकाबन्दीले मानविय संकट पैदा हुनसक्ने बताउँदै पारवहन सहजताको कुरा उठाएपछि भारतले नेपालको द्वान्दकालिन मुद्धा उठाएको हो ।

१० वर्ष जनयुद्द लडेको एमाओवादीलाई लक्षित गर्दै भारतले द्वन्दकालिन मुद्धा उठाएको हो । द्वन्दकालिन मुद्धामा आम माफि दिन लागेको भन्दै नदिनका लागि अन्तराष्ट्रिय मन्चमा भारतले पहिलोपटक कुरा उठाएको हो ।

यो घटनाबाट भारत एमाओवादी र मुख्यत एमाओवादीका अध्यक्ष प्रचण्डसँग बदला लिन खोजिरहेको बुझ्न कुनै कठिनाई हुँदैन । विना सन्दर्भ भारतले द्वन्दकालिन मुद्धा उठाउनुलाई कुटनीतिक क्षेत्रमा बदला लिने रणनीतिका रुपमा हेरिएको छ ।

प्रचण्डले भारतलाई अझै नटेरी द्वन्दकालिन मुद्धालाई अन्तराष्ट्रिय अदालतमा लैजाने रणनीतिमा भारत छ । यसरी प्रचण्डलाई गलाउने रणनीति भारतले अख्तियार गरेको देखिन्छ ।

यतिमात्र होइन भारत नेपालका उसका प्रतिनिधिमार्फत प्रचण्डलाई अख्तिायार लाउने रणनीतिमा समेत छ । अख्तियार प्रमुख लोकमान सिंहको नियुक्तिमा प्रमुख भुमिका खेलेको भारतले उनै लोकमानलाई आफ्ना प्रतिनिधि मार्फत संविधान निर्माण प्रक्रियाको अन्तिम अवस्थामा काठमाडौंको रानिवारीस्थित ओशो तपोवनमा भेटेर प्रचण्डलाई अख्तियार लाउन निर्देशन दिएको बुझिन्छ ।

लोकमानले संविधान निर्माण लगत्तै उनका अख्तियारका सहकर्मीहरुसँग यसबारेमा छलफल गरेका मात्रै थिएनन् पार्टी परित्याग गरेका बाबुराम भट्टराईसँग समेत छलफल गरेका थिए । सोही छलफललाई आधार मान्दै भट्टराईले नवलपरासि पुगेर प्रचण्डलाई अख्तियारले समात्ने उद्धघोष गरेका समेत थिए ।

पछि एमाले अध्यक्ष केपी शर्मा ओली र प्रचण्डले लोकमानको यो कदमबारे थाहा पाएपछि ओलीले आफ्ना प्रतिनिधिमार्फत ‘भारतको गोटी बनेर कुनै अप्रिय कदम चाले राम्रो नहुने’ कार्कीलाई खबर पठाएका थिए । यसैगरी प्रचण्डले पनि आफ्ना विरुद्ध कुनै षड्यन्त्र गरिए ‘चुप नबस्ने र लड्ने’ चेतावनी दिएपछि कार्की पछि हटेको अख्तियार स्रोत बताउँछ ।

स्मरण रहोस, एमाओवादी अध्यक्ष प्रचण्ड भारतीय नाकाबन्दी विरुद्ध खरो उत्रिएका नेपाली उच्च तहका नेता हुन् ।

only adult click here >>>>>>>>>

हाम्रो नेताहरुले कति पढेका छन् थाहा छ ? पढ्नुहोस हाम्रो नेताज्यु को पढाई .........

कुन नेताले कति पढे ?

सबैभन्दा पुरानो दल कांग्रेसमा स्नातकोत्तर अध्ययन गरेका नेताहरुको वाहुल्यता रहेको छ भने मूलधारको कान्छो दल एकिकृत माओवादीमा सात जना मात्र छन। माओवादीमा पोलिटव्यूरोमा स्नातकसम्मको अध्ययन गरेका नेताहरुको बहुमत छ। एमालेमा २७ जनाले स्नातकोत्तर गरेका छन।
६० सदसीय केन्द्रीय समितिमा स्नातकोत्तर अध्ययन गरेका नेताहरुको बुहमत रहेको छ। स्नाकोत्तर गर्ने कांग्रेसमा ३४ जना छन् भने १२जना स्नातक अध्ययन गरेका छन। कांग्रेसमा पि एचडी तीन सहित पा“च जना डाक्टहरु रहेका छन। चार जना एस एल सी छन भने तीन जना प्रमाणपत्र छन्। एक/एक जना साक्षयर र स्वअध्ययन छन।
कांग्रेस सभापति गिरिजाप्रसाद कोइरालाले  आई ए सम्मको अध्ययन गरेका छन् भने ,नेता कृष्णप्रसाद भट्टराई एम ए, वरिष्ठ नेताशेरबहादुर देउवा एम ए, बी एल गरेका छन। संसदीय दलका नेता एबं उपभापति रामचन्द्र पौडेल एम ए, उपसभापतिहरु प्रकाशमान सिंह एम एस्सी, गोपालमान श्रेष्ठ  बि ए, महामन्त्रीद्धय  कुलबहादुर गुरुङ  बि ए र बिमलेन्द्र निधिले एम ए अध्ययन गरेका छन्। पार्टीको जेष्ठ केन्द्रीय सदस्य बलबहादुर राई मात्र साक्षर छन।
 कांग्रेसमा पि एचडी सहित पा“च जना डाक्टहरुमा रामशरण महत  , मीनेन्द्र रिजाल , प्रकाशशरण महत, शेखर कोइराला र  शशांक कोइराला  रहेका छन।
त्यस्तै ३४स्नातकोत्तरहरुमा भट्टराई ,शेरबहादुर देउवा,्र पौडेल , सिंह, निधि,अजुर्ननरसिंह केसी, सुप्रभा घिमिरे,अमरराज कैनी,लक्ष्मणप्रसद घिमिरे,शिवचन्द्र मिश्र,चिरञ्जीवी वाग्ले,चक्रप्रसाद बास्तोला,मानबहादुर विक,गोविन्दराज जोशी र प्रदीप गिरी रहेका छन।
त्यस्तै विनयध्वज चन्द,दिलबहादुर घर्ती,बलदेव शर्मा मजगैंया,बलबहादुर केसी ,दिलेन्द्रप्रसाद बडु,महेस आर्चाय,नरहरि आचार्य,उमा अधिकारी, जिपछिरिङ लामा, पूर्णबहादुर खड्का,ज्ञानेन्द्र कार्की, अर्जुनप्रसाद जोसी, बालकृष्ण खा“ण, एनपी साउद, मनमोहन भट्टराई, चित्रलेखा यादव, जीवनबहादुर शाही, महालक्ष्मी उपाध्याय र उमाकान्त चौधरी रहेका छन।
त्यस्तै स्नातक गर्ने १२मा महामन्त्री गुरुङ,श्यामलाल श्रेष्ठ,रामकृष्ण ताम्राकार,गोपाल पहाडी,गोपालमान श्रेष्ठ ,सुनिलकुमार भण्डारी ,कृष्णप्रसाद सिटौला,दीपकुमार उपाध्याय,खुमबहादुर खड्का,मीना पाण्डे,दिनबुनधु श्रेष्ठ र भीष्मराज आङ्दम्बे रहेका छन।
प्रमाणपत्र अध्ययन गरेका तीनमा सभापति कोइराला ,पूर्णकुमार शेर्मा  र सुजाता कोइराला रहेका छन।
एसएलसीसम्म अध्ययन गरेकाहरुमा भिमबहादुर तामाङ,इन्द्रबहादुर गुरुङ ,पदनारायण चौधरी र फर्मुल्लाह मन्सुर छन।
कार्यावाहक सभापति सुशीले स्वअध्ययन गरेका हुन भने राई  साक्षर मात्र छन। कांग्रेसका देउवा, वाग्ले सिटौला, सहमहामन्त्री केसी,पहाडी,कैनी, जोसीलगायतका नेताहरुले दुई देखि तीन वटा विषयमा स्नातक गरेका छन।
एमालेको ८६ पूर्ण सदस्यीय केन्द्रीय कमिटीमा अध्यक्ष झलनाथ खनाल, वरिष्ठ नेता माधवकुमार नेपाल र सचिव युवराज ज्ञवालीसहित २४ जनाले स्नातकसम्मको अध्ययन पुरा गरेका छन् भने उपाध्यक्ष बामदेव गौतम, नेता केपी शर्मा ओली र सचिव विष्णु पौडेलसहित १३ जनाले एसएल्सी मात्र उत्तिर्ण गरेका छन्। उपाध्यक्ष अशोक राई र सचिव शंकर पोखरेलसहित एमालेका २७ जना केन्द्रीय नेताहरुले विभिन्न विषयमा स्नातकोत्तरसम्मको पढाई पुरा गरेका छन्।
यस्तै उपाध्यक्ष बिद्या भण्डारीसहित १८ केन्द्रीय नेताहरुले आइए पास गरेका छन् भने १० कक्षा मात्र उत्तिर्ण गर्ने एक र औपचारिक शिक्षा नै लिन नपाएका एक केन्द्रीय सदस्य एमालेमा छन्।
स्नातक तहको बीए अध्ययन गर्नेमा एमाले अध्यक्ष झलनाथ खनाल, सचिव युवराज ज्ञवाली, सदस्यहरु केशब बडाल, प्रदीप नेपाल, रवीन्द्र श्रेष्ठ, काशीनाथ अधिकारी, वाचस्पति देवकोटा, नरेश खरेल, नागेन्द्र चौधरी, छविलाल विश्वकर्मा र लालबाबु पण्डित छन््। यस्तै बीकम पास गर्नेमा वरिष्ठ नेता माधवकुमार नेपाल, राजेन्द्र पाण्डे, विष्णु रिमाल र गुरु बराल छन्। बीएड् गर्नेमा महासचिव इश्वर पोखरेल, सदस्यहरु पशुपति चौलागाई र भानुभक्त जोशी छन्। बीएल गर्ने एमाले केन्द्रीय सदस्यहरुमा अग्नी खरेल, डिल्लीबहादुर महत र धर्मनाथप्रसाद साह छन्। केन्द्रीय सदस्यहरु पृथ्वी सुब्बा गुरुङले बीएससी गरेका छन् भने रघुवीर महासेठले बीई र रकम चेमजो्रले बीटेक गरेका छन्।
एसएलसी मात्र उत्तिर्ण गर्नेहरुमा उपाध्यक्ष बामदेव गौतम, सचिव विष्णु पौडेल, नेता केपी शर्मा ओली, अष्टलक्ष्मी शाक्य, रघुजी पन्त, प्रदीप ज्ञवाली, देवीप्रसाद ज्ञवाली, झिल्लुप्रसाद तिवारी, दलबहादुर रानामगर, विनोद श्रेष्ठ, गौरा कोइराला, गङगादेवी डा“गी र सत्यनारायण मण्डल रहेका छन्।
स्नातकोत्तर सरहको अध्ययन गर्ने एमाले नेताहरुमा उपाध्यक्ष अशोक राई, सचिव शंकर पोखरेल, सदस्यहरु भरतमोहन अधिकारी, भीम रावल उर्मिला अर्याल, रामचन्द्र झा, घनश्याम भुसाल, सहाना प्रधान, गोकर्ण बिष्ट, महेन्द्र पाण्डे, कृष्णगोपाल श्रेष्ठ, अरुण नेपाल, बिन्दा पाण्डे, सुरेन्द्र पाण्डे, बेदुराम भुसाल, भानुभक्त ढकाल, राजेन्द्र श्रेष्ठ, योगेश भट्टराई, राजेन्द्र गौतम, जगन्नाथ खतिवडा, खगराज अधिकारी, प्रकाश ज्वाला, कर्णबहादुर थापा  बिजय सुब्बा, गङगालाल तुलाधर, राधा ज्ञवाली र जयन्ती राइ छन्।
प्रमाणपत्र तहसम्म अध्ययन गर्ने एमाले नेताहरुमा आइए तह उत्तिर्ण गरेकी उपाध्यक्ष बिद्या भण्डारी, सदस्य तुलबहादुर गुरु्रङ, केशव देवकोटा, देवराज भार, उर्वादत्त पन्त, महमुद आलम, रामप्रित पासवान, जितु गौतम दर्जी, श्रीमाया थकाली, थममाया थापा, कल्याणी खड्का, टुका हमाल र रामचन्द्र यादव छन्। यस्तै सोही तहको आइकम अध्ययन गर्ने एमाले केन्द्रीय सदस्यमा गणेश तिमल्सिना छन् भने किरण गुरुङ, नेत्र पन्थी र परशुराम मेघी गुरुङले आइएस्सीसम्म अध्ययन गरेका छन्। यस्तै मुकुन्द न्यौपानेले प्रथमा (संस्कृत) सम्मको अध्ययन गरेका छन्।
केन्द्रीय सदस्यहरु बंशीधर मिश्र एमबीबीएस डाक्टर हुन् भने बिजय पौडेलले  पीएचडीसम्मको अध्ययन गरेका छन्।  केन्द्रीय सदस्य ललितकुमार बस्नेतंले कक्षा १० उत्तिर्ण गरेका छन् भने बीरवहादुर लामाले औपचारिक शिक्षा लिएका छैनन्। लामा साधारण लेखपढ मात्रै गर्छन्।
एकीकृत माओवादीका अध्यक्ष प्रचण्डस“गै उनको पाटीृको पोलिटव्यूरोमा स्नातकसम्मको अध्ययन गरेका नेताहरुको बहुमत छ।एकीकृत माओवादीको ४४ सदस्यीय पोलिटव्यूरोमा २३ जना  स्नातक तह उत्तीर्ण गरेका नेता छन्। सात जना स्नातकोत्तर उतीर्ण र ६ जना प्रमाणपत्र तह सम्मको अध्ययन गरेका नेता छन्। ८ जना नेता एसएलसी सम्मको अध्ययन गरेका मात्र छन्।

स्नातक.२३
म्ााओवादीका अध्यक्ष प्रचण्डले कृषिविज्ञानमा स्नातक गरेका छन्। २०२६ सालमा एसएलसी गरेका प्रचण्डले रामपुर कृषि क्याम्पसवाट आइएस्सी र विएएस्सीएजी गरेका थिए।

म्ााओवादी सचिव चन्द्रप्रसाद गजुरेल गौरवले त्रिचन्द्र क्यामपसवाट विएएस्सीसम्मको अध्यन गरेका छन्। उनले २०२१ सालमा कमला मावि सिन्धुलीवाट एसएलसी उत्तीर्ण गरेका थिए।
त्यस्तै अर्धाखा“चीको सदरमुकाम सन्धीखर्कको जनज्योति माविबाट २०३४ सालमा एसएलसी गरेका माओवादी सचिवालय सदस्य टोप बहादुर रायमाझीले अमृत साइन्स क्याम्पसबाट बिएएस्सी गरेका छन्।  तनहु“को फर्कोदय माविबाट २०२८ मा दोस्रो श्रेणीमा एसएलसी गरेका माओवादी नेता इन्द्रमोहन सिग्देलले  २०३२ सालमा त्रिचन्द्र क्याम्पसबाट आइएस्सी उत्तीर्ण गरेका थिए। २०३३ मा कोलोम्बो प्लान अन्तगर्त भारतको कोलकत्ताबाट २०३८ सालमा सिभिल इन्जिनियरिङमा स्नातक पास गरेका छन्।   सिन्धुलीको कमलाहाइस्कूलबाट एसएलसी गरेका माओवादी पोलिटव्युरो सदस्य हरिबोल गजुरेलले शंकरदेव व्याम्पसबाट बिकम गरेका छन्।   अर्का पोलिटव्यूरो सदस्य अग्निप्रसाद सापकोटाले २०३१ सालमा चौताराको श्रीकृष्ष्ण माविबाट एसएलसी गरे र अर्थशास्त्र र नेपालीमा  स्नातक सम्मको अध्ययन गरेका छन्।

म्ाओवादी सचिवालय सदस्य एवम विदेश विभाग प्रमुख कृष्णबहादुर महरा बालकल्याण मावि लिवाङबाट एसएलसी गरेका थिए पछि आईएस्सी  र बिएड सम्म गरे उनले।   माओवादीका अर्का पोलिटव्यूरो सदस्य लेखराज भट्टले त्रिभुवन आर्दश मावि फर्फिङबाट एसएलसी गरेका थिए। पछि उनले  कानुपुर विश्वबिद्यालयबाट राजनीतिशास्त्र र प्राचीन भारतको इतिहास स्नातक सम्मको अध्धयन गरे।

म्ाओवादीका महासचिव रामबहादुर थापा बादल ले चितवनको शारदा माविबाट २०३१ मा एसएलसी गरेका थिउ। रामपुर क्याम्पसबाट आईएस्सीएजी सकेका उनले मस्कोको लुमुम्वा विश्वबिद्यालयबाट बालीबिज्ञानमा स्नातक  सम्म गर्न भ्याएका छन्।  २०३५ सालमा पोखराको राष्ट्रिय माविबाट एसएलसी पछि पुल्चोक इन्विनियरिङ क्याम्पसबाट सिभिल ओभरसियर गरेका माओवादी सचिवालय सदस्य देव गुरुङले त्रिभुवन विश्वविद्यालयबाट शिक्षाशास्त्रमा स्नातक गरेका छन्।
 २०३६ सालमा अर्धाखा“चीको सदरमुकाम सन्धिखर्कबाट एसएलसी उत्तीर्ण गरेकी माओवादी पोलिटव्यूरो सदस्य पम्फा भुसाल ले पुल्चोक इन्जिनियरिङ क्याम्पसबाट सिभिलमा प्रमाणपत्र तह उत्तीर्ण गरेकी छिन भने त्रिभुवन विश्वविद्यलायबाट शिक्षाशास्त्रमा स्नातक  गरेकी छिन्। माओवादीका अर्का पोलिटव्यूरो सदस्य हितमान शाक्यले बाग्लुङ बिद्यामन्दिरबाट एसएलसी गरे भने महेन्द्र क्याम्पसवाट स्नातकसम्मको अध्ध्यन गरेका छन्। माओवादीका अर्का पोलिटव्युरो सदस्य देबेन्द्र पौडेलले आइकम/ आइए र त्यसपछि बिएड सम्मको अध्ययन गरेका छन्।  माओवादीकी अर्की महिला नेतृ हिसिला यमीले भारतको कानपुरवाट एसएलसी गरिन र दिल्लीवाट बि आर्किटेक्चर (इन्जिनियरिङग) गरेक िछिन्।  त्रिभुवन जनात मावि खलङ्गा एसएलसी गरेका माओवादीका पोलिटव्यूरो सदस्य हेमन्त प्रकाश वलीले २०४५ स्नातक गरेका छन्। २०४३ सालमा एसएलसी गरेका माओवादी  सचिवालय सदस्य नेत्र बिक्रम चन्दले बिएल सम्मको अध्यय्न गरेका छन्। अर्का सचिवलाय सदस्य बर्षमान पुन अनन्तले पनि २०४४ मा एसएलसी गरी बिएल सम्मको अध्धयन गरेका छन्।
पोलिटव्यूरो सदस्य धर्मेन्द्र वास्तोलाले २०४५ मा विए गरेका थिए।   कार्यलय सचिव रहेका माओवादी पोलिटव्यूरो सदस्य शक्त्ति बहादुर बस्नेतले त्रिभुवन माविबाट २०४४ मा एसएलसी गरेका थिए। पछि उनले राजनीतिशास्त्रमा स्नातक सम्मको अध्धयन गर्न भ्याएका थिए।  माओवादीका सचिवालय सदस्य लिलामणी पोखरेलले भूगोलमा स्नातक गरेका छन्। अर्का नेता तथा सचिवालय सदस्य अमिक शेरचनले विए गरेको उनको बायोडाटामा भेटिन्छ। अर्का पोलिटव्यूरो सदस्य विश्वनाथ साहले पनि विएसम्मको अध्ध्यन गरेका छन्। माओवादी नेता राम कार्मी पनि स्नातक हुन।
स्नातकोत्तर सात जना
माओवादी उपाध्यक्ष बाबुराम भट्ट्राईले प्रचण्डस“गै २०२६ सालमा एसएलसी गरेका थिए। एसएलसीमा गोरखाकै लुईटेल गा“उको माविबाट एसएलसीमा बोर्डफस्ट भएका भट्टराईले अमृत साइन्स कलेजबाट आइएएस्सी गरेका थिए। पछि उनले कोलोम्बो प्लान अन्तगर्त भारतको चण्डीगढबाट आर्किटेक्चरल इन्जिनियरिङ(बि.आर्किटेक्च) र दिल्लीबाट टाउन प्लानीङ्ग इन्जिनियरिङमा स्नातोकत्तर गरे। पछि उनले …द नेचर अफ अन्डरडेभल्भमेन्ट एन्ड द रिजनल स्टक्चर अफ नेपाल' नामक शोधपत्रमा विद्यावारिधि(पिएचडी) गरेका छन्।माओवादीका अर्का उपाध्यक्ष मोहन वैद्य किरणले नेपाली साहित्यमा स्नातोकत्तोर गरेका छन्। माओवादीका अर्का उपाध्यक्ष नारायणकाजी श्रेष्ठ प्रकाशले
जनप्रशासनमा एमए गरेका छन्।

गोरखाकै माओवादी अर्का नेता हितराज पाण्डेले पनि २०२६ सालमा गाईखुर माविबाट एसएलसी गरेका थिए। उनले २०३० महेन्द्ररत्न पब्लिक कलेजबाट आइए,सानो ठिमी क्याम्पस भक्त्तपुरवाट २०३४ मा बिएड र २०३८ मा अर्थशास्त्रमा स्नातकोत्तर गरेका छन्।माओवादी पोलिटव्यूरो सदस्य नारायण प्रसाद शर्माले २०३० सालमा द्धितिय श्रेणीमा एसएलसी गरे। २०३५ सालमा भरतपुरको मानविकी क्याम्पसबाट स्नातक गरेका उनले २०४४ मा स्नातकोत्तर सम्म अध्ययन गरे।माओवादीका अर्का नेता गिरीराजमणी पोखरेल व्यवस्थापनमा स्नातकोत्तर र कानुनमा स्नातक गरेका छन्।माओवादीका अर्का पोलिटव्यूरो सदस्य निनु चापागाईले नेपाली सहित्यमा एमए र सस्कृतिमा शास्त्री गरेका छन्।
प्रमाणपत्र तह छ जना
प्रमाणपत्र सम्मको अध्ययन गर्ने माओवादी नेता पनि छन्। पोलिटव्यूरो सदस्य हरिभक्त क“डेलले त्रिचन्द्र क्याम्पसवाट आइएस्सी गरेका छन्।माओवादीका पोलिटव्यूरो सदस्य भिमप्रसाद गौतम प्रमाणपत्र तह उत्तीर्ण हुन। अर्का माओवादी पोलिटव्यूरो सदस्य लोकेन्द्र बिष्टले २०४५ मा एसएलसी गरी आईएमा भर्ना भए तर राजनीतिमा लागेपछि परीक्षा दिन पाएनन्। माओवादीका पोलिटव्यूरो सदस्य कुल बहादुर केसीले रोल्पा सदरमुकामबाट एसएलसी गरेका थिए भने महेन्द्र बहुमुखी क्याम्पस दाङमा प्रमाण्पत्र तह अध्ययन गर्दा गर्दे छाडेर राजनीतिमा हिडे।माओवादीका अर्का पोलिटव्यूरो सदस्यले खडग बहादुर बिश्वकर्माले  कालीकोटको कालडा“डाबाट एसएलसी गरेर आइएड पढ्न सुर्खेत आए। तर आइएडको ज“ँच दिएनन्।अर्का पोलिटव्यूरो सदस्य सोनाम साथीले पनि  आइएस्सी सम्मको अध्धयन गरेका छन्।
एसएलसी सम्म आठ जना
म्ााओवादीमा एसएलसी सम्म त्यसभन्दा कम अध्ध्यन गरेका नेता पनि छन्। माओवादी स्थायी समिति सदस्य एवम प्रवत्ता दिनानाथ शर्माले
वानारसबाट १९७० मा मेटि्रक गरेका छन्।
माओवादी सचिव पोष्ट बहादुर बोगटी दिवाकरले आठ कक्षा उत्तीर्ण गरेका छन्। गरिवीका कारण पढ्न नपाएको उनको भनाई छ।माओवादीका अर्का नेता जनार्दन शर्मा प्रभाकरले रुकुमकायमुना माविबाट एसएलसी उतीर्ण गरेका छन्।चन्द्रप्रसाद खनाल बलदेव पनि अन्डर एसएलसी सम्मको अध्ययन गर्ने नेतामा पर्छन।त्यसैगरी गोपाल किराती पनि अन्डरएसएलसी सम्मको अध्धयन गर्ने नेतामा पर्छन।
ह्ाल जनसेनाका कमान्डर रहेका माओवादी नेता नन्दकिशोर पुन पासाङले २०४० थवाङवाट एसएलसी गरेको र आइएमा भर्ना भए पनि उतीर्ण गरेका छैनन्।म्ााओवादीका अर्का नेता आहुतिले पनि एसएलसी सम्मको अध्ध्यन गरेका छन्। म्ाओवादीका अर्का पोटिलव्यूरो सदइ दिलबहादुर श्रेष्ठ पनि एसएलसी सम्मको अध्धयन गर्ने नेता रहेको बुझिएको छ।
कांग्रेस
डा.रामशरण महत  पि एचडी,
डा. मीनेन्द्र रिजाल पि एचडी,
डा. प्रकाशशरण महत पि एचडी,
डा.शेखर कोइराला एम ए(चिकित्साशास्त्र)
डा.शशांक कोइराला एम ए(चिकित्साशास्त्र)
कृष्णप्रसाद भट्टराई एम ए,
शेरबहादुर देउवा एम ए, बी एल,
रामचन्द्र पौडेल  एम ए,
प्रकाशमान सिंह एम एस्सी,
बिमलेन्द्र निधि एम ए,
अजुर्ननरसिंह केसी एम ए, बि एल,
सुप्रभा घिमिरे  एम ए,
अमरराज कैनी एम ए, बि एसी , बि एड,
लक्ष्मणप्रसद घिमिरे  एम इ,
शिवचन्द्र मिश्र  एम ए,
चिरञ्जीवी वाग्ले एम ए, बी एल,
चक्रप्रसाद बास्तोला एम ए,
मानबहादुर विक एम एसी,
गोविन्दराज जोशी एम ए, बि एल,बि एड, प्रदीप गिरी एम ए,
विनयध्वज चन्द एम ए,
दिलबहादुर घर्ती एम ए,
बलदेव शर्मा मजगैंया एम ए,
बलबहादुर केसी एम ए,
दिलेन्द्रप्रसाद बडु  एम ए,
महेस आर्चाय एम ए,
नरहरि आचार्य एम ए,
उमा अधिकारी एम ए,
जिपछिरिङ लामा एन ए,
पूर्णबहादुर खड्का एम ए,
ज्ञानेन्द्र कार्की एम ए,
अर्जुनप्रसाद जोसी  एम ए,
बालकृष्ण खा“ण  एम ए,
एनपी साउद एम ए,
मनमोहन भट्टराई  एम ए,
चित्रलेखा यादव एम ए,
जीवनबहादुर शाही एम ए,
महालक्ष्मी उपाध्याय एम ए,
उमाकान्त चौधरी एम ए सी,
कुलबहादुर गुरुङ  बि ए,
श्यामलाल श्रेष्ठ बि ए,
रामकृष्ण ताम्राकार बी कम,
गोपाल पहाडी  बि ए, बि एड,
गोपालमान श्रेष्ठ  बि ए,
सुनिलकुमार भण्डारी बि ए,
कृष्णप्रसाद सिटौला वि.एस्सी, बि एल,
दीपकुमार उपाध्याय  बि ए,
खुमबहादुर खड्का  बि ए,
मीना पाण्डे बि ए,
दिनबुनधु श्रेष्ठ बि कम,
भीष्मराज आङ्दम्बे बी एल,
गिरिजाप्रसाद कोइराला आई ए,
पूर्णकुमार शेर्मा  आई ए,
सुजाता कोइराला आई ए,
भिमबहादुर तामाङ एसएलसी,
इन्द्रबहादुर गुरुङ एसएलसी,
पदनारायण चौधरी एमएसी,
फर्मुल्लाह मन्सुर एस एल सी,
सुशील कोइराला स्वअध्ययन
बलबहादुर राई  साक्षर
 एमाले
बंशीधर मिश्र एमबीबीएस डाक्टर ,
 बिजय पौडेलले  पीएचडी
अशोक राई, स्नातकोत्तर
शंकर पोखरेल, स्नातकोत्तर
भरतमोहन अधिकारी, स्नातकोत्तर
भीम रावल स्नातकोत्तर
उर्मिला अर्याल, स्नातकोत्तर
रामचन्द्र झा, स्नातकोत्तर
घनश्याम भुसाल, स्नातकोत्तर
सहाना प्रधान, स्नातकोत्तर
गोकर्ण बिष्ट, स्नातकोत्तर
 महेन्द्र पाण्डे, स्नातकोत्तर
कृष्णगोपाल श्रेष्ठ, स्नातकोत्तर
 अरुण नेपाल, स्नातकोत्तर
 बिन्दा पाण्डे, स्नातकोत्तर
सुरेन्द्र पाण्डे, स्नातकोत्तर
बेदुराम भुसाल, स्नातकोत्तर
 भानुभक्त ढकाल, स्नातकोत्तर
 राजेन्द्र श्रेष्ठ, स्नातकोत्तर
 योगेश भट्टराई,स्नातकोत्तर
 राजेन्द्र गौतम, स्नातकोत्तर
 जगन्नाथ खतिवडा, स्नातकोत्तर
   खगराज अधिकारी, स्नातकोत्तर
प्रकाश ज्वाला, स्नातकोत्तर
कर्णबहादुर थापा स्नातकोत्तर
 बिजय सुब्बा, स्नातकोत्तर
 गङगालाल तुलाधर, स्नातकोत्तर
राधा ज्ञवाली स्नातकोत्तर
र जयन्ती राइ स्नातकोत्तर
झलनाथ खनाल, बि ए
 युवराज ज्ञवाली, बि ए
केशब बडाल, बि ए
 प्रदीप नेपाल, बि ए
रवीन्द्र श्रेष्ठ, बि ए
 काशीनाथ अधिकारी, बि ए
वाचस्पति देवकोटा, बि ए
 नरेश खरेल, बि ए
नागेन्द्र चौधरी, बि ए
छविलाल विश्वकर्मा बि ए
लालबाबु पण्डित बि ए
माधवकुमार नेपाल बीकम
 राजेन्द्र पाण्डे बीकम
 विष्णु रिमाल बीकम
 गुरु बराल बीकम
इश्वर पोखरेल, बीएड्
पशुपति चौलागाई बीएड्
भानुभक्त जोशी बीएड्
अग्नी खरेल, बीएल
 डिल्लीबहादुर महत बीएल
धर्मनाथप्रसाद साह बीएल
पृथ्वी सुब्बा गुरुङले बीएससी
े रघुवीर महासेठले बीइ
रकम चेमजो्रले बीटेक
 बामदेव गौतम एसएलसी,
विष्णु पौडेल एसएलसी,
केपी शर्मा ओली, एसएलसी
 अष्टलक्ष्मी शाक्य, एसएलसी
 रघुजी पन्त, एसएलसी
प्रदीप ज्ञवाली, एसएलसी
 देवीप्रसाद ज्ञवाली, एसएलसी
 झिल्लुप्रसाद तिवारी, एसएलसी
 दलबहादुर रानामगर, एसएलसी
 विनोद श्रेष्ठ, एसएलसी
 गौरा कोइराला, एसएलसी
 गङगादेवी डा“गी एसएलसी
सत्यनारायण मण्डल एसएलसी
बिद्या भण्डारी, प्रमाणपत्र
तुलबहादुर गुरु्रङ प्रमाणपत्र
, केशव देवकोटा, प्रमाणपत्र
 देवराज भार, प्रमाणपत्र
 उर्वादत्त पन्त, प्रमाणपत्र
महमुद आलम प्रमाणपत्र
, रामप्रित पासवान, प्रमाणपत्र
 जितु गौतम दर्जी, प्रमाणपत्र
श्रीमाया थकाली, प्रमाणपत्र
थममाया थापा, प्रमाणपत्र
 कल्याणी खड्का, प्रमाणपत्र
 टुका हमाल प्रमाणपत्र
रामचन्द्र यादव प्रमाणपत्र
गणेश तिमल्सिना प्रमाणपत्र
े किरण गुरुङ, प्रमाणपत्र
नेत्र पन्थी प्रमाणपत्र प्रमाणपत्र

 परशुराम मेघी गुरुङले प्रमाणपत्र
मुकुन्द न्यौपानेले प्रथमा (संस्कृत)
ललितकुमार बस्नेतंले कक्षा १० उत्तिर्ण
बीरवहादुर लामाले साधारण लेखपढ
४असोज २०६६


only adult click below>>>>>

फिक्सिङको पैसामा यसरी खर्च गरेछन खेलाडीले ............

काठमाडौं– म्याच फिक्सिङमा संलग्न भएको प्रमाण फेला पारेपछि फुटबल प्रशिक्षक अन्जन केसी नेपाल प्रहरीको खोजी सूचिमा पहिलो नम्बरमा थिए । काठमाडौंमा प्रहरीले उनलाई खोजिरहँदा अन्जन भने सिक्किमको ‘महाजोंग’ क्यासिनोमा जुवा खेल्दै थिए ।
सिक्किमबाट फर्केको रात उनी साथीभाईसँग घरमै जमेका थिए । असोज २७ गते उनलाई समात्न उनको निवासमा पुग्दा प्रहरी तीन छक्क परे । कारण थियो, घरको गेट देखि वेडरुमसम्म ‘डबल ब्ल्याक लेबल’ का बोतलै–बोतल थिए । उनलाई पक्राउ गर्न पुगेका एक प्रहरी अधिकृत भन्छन्, ‘गेटदेखि बेडरुमसम्म महंगो ह्विस्कीका खाली बोतल यत्रतत्र थिए, हामी त दंग पर्यौँ ।’

आफ्नो समयमा राम्रै खेलाडीको पहिचान बनाएका अन्जन पछिल्लो समय म्याच फिक्सिङको कालो धन लगानी गर्ने नयाँ गन्तव्यको खोजी गर्दै क्यासिनोमा पुगेका थिए । यसो त उनलाई पहिले नै क्यासिनो खेल्ने लत लागेको थियो । क्यासिनोमा लगानी गर्नेगरी अगाडि बढेपछि उनलाई गुण्डा नाईके दिनेश अधिकारी ‘चरी’ ले भित्री सहयोग गरेको प्रहरी अनुसन्धानबाट खुलिसकेको छ । क्यासिनोमा लगानी गर्न थालेपछि अञ्जनको परिचय फेरिसकेको थियो । उनी राम्रो जुवा खेल्ने ‘जुवाडे’ भैसकेका थिए तर नेपाली खेल प्रेमीहरुले उनलाई पूर्व खेलाडीको नाताले सम्मान गरिरहेका थिए ।
पूर्व खेलाडी विकास सिंह क्षेत्री पछिल्लो समय अन्जनसँगै क्यासिनो धाउन थालेका थिए । प्रहरी फन्दामा पर्नुअघि सिक्कीमको ‘महाजोंग’ क्यासिनोमा अन्जनसँगै विकास पनि गएका थिए । केसी र क्षेत्रीले फिक्सिङको सेटिङ मिलाएबापत पाउने अधिकतम रकम क्यसिनोमा लगानी गरेको प्रहरी स्रोतको भनाई छ ।

गौरवसँग मिलेर रेष्टुरेष्टमा लगानी
म्याच फिक्सिङको आरोपमा पक्राउ परेका प्रशिक्षक तथा खेलाडीहरुले एन्फा अध्यक्ष गणेश थापाकै छोरासँग ललितपुरको एक रेष्टुरेष्टमा संयुक्त लगानी गरेको पाइएको छ । ललितपुरको झम्सिखेलमा रहेको ‘जि–४ ग्यारेज’ नामको रेष्टुराँमा गणेशका छोरा गौरव थापासँग मिलेर खेलाडीहरु सन्दीप राई, रितेश थापा र प्रशिक्षक केसीले लगानी गरेको उनीहरु स्वयंले स्वीकार गरेको प्रहरीले जनाएको छ । पार्टनरसीपमा लगानी गरेको स्वीकार गरेपनि ‘जि–४ ग्यारेज’ उनीहरुको नाममा दर्ता छैन । हाल सो रेष्टुरेण्टको नाम परिवर्तन भैसकेको पाइएको छ । फिक्सिङ आरोपमा पक्राउ परेका खेलाडीहरुको गौरवसँग राम्रो उठबस भएको देखियो छ । ‘पार्टनरसीपमा रेष्टुराँ खोल्नु सामान्य रिलेसन हैन,’ एन्फाका एक पदाधिकारीले भने ।
प्रहरीको भिडियो बयानमा खेलाडीहरुले प्रतियोगिता हार्ने शर्तमा पैसा लिएको स्वीकार गरेको र बैंकिङ कारोवारबाट समेत सो कुरा खुलेको भएपनि उनीहरुले ठुलो परिमाणमा देखिने गरी लगानी गरेको खुल्न सकेको छैन । त्यस्तोमा खेलाडीहरुले लाखौं रकम के गरे ? फिक्सिङबारे अनुसन्धान गरिरहेको एक प्रहरी अधिकृतले भने, ‘परिश्रम बिना आएको पैसा हुनाले उनीहरुले मोजमस्तीमै उडाएको देखिन्छ ।’

सागर थापा केटी घुमाउँथे

घरमा श्रीमती र छोराछोरी भएपनि फुटबल कप्तान सागर थापाले युवती घुमाएर मस्ति गर्ने गरेका थिए । फिक्सिङ खेलेबापत पाउने अधिकांश पैसा थापाले दरबारमार्गका रेष्टुरेष्टमा खाएर तथा युवतीहरुसँग घुम्दै मस्ती गरेर उडाएका थिए । प्रहरी भन्छ, ‘श्रीमतीबाहेक बाहिर उनको गर्लफ्रेन्ड रहेको पाइयो । उनीहरुका लागि नै धेरै पैसा खर्च गरेको देखिन्छ ।’
खेलकुद परिषद् र एन्फाले दिएको पैसाले डाइट खान पनि पुग्दैन भन्दै आएका सागर महँगो कार चढ्थे । बालुवाटारको महँगो फ्ल्याटमा बस्दै आएका सागर प्रायः दरबारमार्गका महँगा रेष्टुराँहरुमा जान्थे । सिंगापुरियन म्याच फिक्सर ‘विल्सन’ लाई थापाले एकपटक दरबारमार्गमा भेटेका थिए । ‘विल्सन’लाई यसअघि विभीन्न देशका प्रहरीले समातेर नक्कली पासपोर्ट काण्डमा मुद्दा चलाएको नेपाल प्रहरीले दावी गरेको छ ।
फिक्सिङ खेलेबापत लाखौं रकम लिएका खेलाडीहरुले सो रकम मस्ति गरेरै उडाएका थिए । ‘उनीहरु ब्राण्डेड कपडा लगाउँथे, महँगा रेष्टुराँमा गएर रक्सी–मासु खान्थे,’ अनुसन्धानमा संलग्न एक प्रहरी अधिकृतले भने ।

फिक्सिङमा फसेका खेलाडीहरुले लगाउने एकजोर जुत्ताको १५–२० हजारसम्म पर्ने गरेको पाइएको छ । त्यस्तै उनीहरुले प्रायः एडिडास, रिबोक र नाइकजस्ता ब्राण्डेड कम्पिनीहरुका कपडा लगाउँदै आएका थिए ।

सबैभन्दा धेरै पैसा बुझ्ने अञ्जन

वेस्टर्न युनियन मनि ट्रान्सफर लगायतका बित्तीय संस्थाहरुका माध्यमबाट फिक्सरहरुले पठाएको मध्यै सबैभन्दा धेरै रकम अन्जन केसीले बुझेको प्रहरी अुनसन्धानबाट खुलेको छ । अन्य चार खेलाडी बाहेक अन्जनले थप दुई जना विदेशीसँग पैसा लिएका थिए ।

देखिने स्रोतबाट मात्रै अन्जनको नाममा १५ लाखको कारोबार देखिएको छ । ‘नदेखिने गरी समेत उनको नाममा विदेशी मुलुकबाट धेरै पैसा आएको हुनसक्छ,’ अनुन्धानमा संलग्न एक प्रहरीले भने ।

विदेशी फिक्सरहरुले पठाएको पैसा बुझ्नेमा अन्जनकी आमा शोभा केसी पनि मुछिएकी छिन् । शोभा केसीले एकपटक वेस्टर्न युनियन मनिट्रान्सफरमा गएर पैसा बुझेको महानगरीय प्रहरी अपराध महाशाखाले जनाएको छ । शोभाले ‘छोराले भनेपछि आफु पैसा निकाल्न गएको’ बयान प्रहरीसमक्ष दिएकी थिइन् ।

प्रायःजसो प्रतियोगिताहरुमा पाँच हजार डलरको दरले पैसा लिएको देखिएपनि सवै रकम वित्तिय संस्था मार्फत मात्रै नआएर हुण्डिबाट समेत आएको हुनसक्ने प्रहरी स्रोतको भनाई छ ।
विभिन्न १६ खेललाई प्रहरीले शंकाको घेरामा राखेर अनुसन्धान गरिरहेको छ । अहिलेसम्म सवैभन्दा धेरै पैसा बुझेका अन्जनले बैंक लोनमा कार किनेको देखिएको छ । अर्का खेलाडी सन्दीप राई पनि कार चढ्छन् ।

टिटोनी र विल्सन म्याच फिक्सर

नेपाली खेलाडीहरुलाई पैसा पठाउने सिंगापुरियन नागरिक विल्सनराज र टिटोनीलाई मल्दवा प्रहरीले यसअघि नै म्याच फिक्सर प्रमाणीत गरिसकेको थियो । ती दुई नागरिकलाई यसअघिनै ‘म्याच फिक्सर’ भएको पुष्टि गर्दै मल्दवा प्रहरीले युरोपियन फुटबल संघलाई रिपोर्ट दिएको थियो । मल्दवा प्रहरीले सो रिपोर्ट नेपाल प्रहरीलाई पठाएको छ । टिटोनी र विल्सनले त्यतिबेला मल्दवा प्रहरी अधिकारीहरुलाई घुस खुवाउन खोजेको बताइएको छ ।

only 18+ click here>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

गाई चोरीको आरोपमा फेरी एक मुसलमानको कुटपिट गरि हत्या......................

भारतमा हिन्दूहरूको भीडले एक मुसलमानलाई गाई चोरीको आरोपमा कुटपिट पछि हत्या गरेका छन् | गाई चोरिगरेको ,हत्या गरेको र तस्करी गरेको आरोप मा ६ हफ्ता मा ४ ओटा हत्या हिन्दु अतिबादीहरुले गरि सकेका छन् |

only adult click here>>>>>>>>>>>>>

नवभारत टाइम्सले लेख्यो,‘भारतीय प्रधानमन्त्री थर्काउने ओली पहिलो नेपाली प्रधानमन्त्री’

काठमाडौं – भारतीय संस्थापननिकट मानिने पत्रिका नवभारत टाइम्सले प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीलाई भारतीय प्रधानमन्त्रीलाई थर्काउने पहिो प्रधानमन्त्रीका रुपमा चित्रित गरेको छ । नेपाल–भारतबीचको अमूल्य सम्बन्ध जोगाउनै पर्ने वकालत गर्दै नवभारत टाइम्सले सम्पादकीयमार्फत ओलीलाई भारतीय संस्थापनसमक्ष कडा रुपमा प्रस्तुत हुने नेपालको पहिलो प्रधानमन्त्रीका रुपमा चित्रित गरेको हो ।

सो पत्रिकाले भारतीय प्रधानमन्त्री नरेन्द्र मोदीको गलत नीतिका कारण नेपालले पहिलोपटक भारतभन्दा अर्को मुलुकबाट इन्धन आपूर्ति गरेको किटानीसमेत गरेको छ । आजको राजधानी दैनिककमा खबर छ ।

only for 18+ >>>>>>>> click below>>

आज ११ सेप्टेम्बर, अमेरिका माथी गरिएको हमलाको ( video ) bin laden attack on usa world trade centre

आज ११ सेप्टेम्बर, अमेरिका माथी 
गरिएको हमलाको एक स्मरण गर्दा 
अझैसम्म पनि उदेकलाग्दो हुन्छ ।
जसमा हमला यस्तो थियो :-
स्थान :- न्यूयॉर्क शहर ,
पेंटागन वर्जीनिया
पेन्सिलवेनिया को आस-पास।
मिति :- मंगलवार, ११ सेप्टेम्बर, २००१
८:४६ बिहान – १०:२८ बिहान
(UTC समय अनुसार ४:०० बजे)
हमलाको प्रकार :- वायुयान अपहरण गरि
उक्त जहाजलाई नै हतियार बनाईएको थियो
मृत्यु हुनेमा लगभग ३०००
(१९ अपहरणकारी सहित मिलाएर)
घाइते ६००० भन्दा धेरै भएका थिए ।
हमलाको जिम्मेवारी अल कायदाको पुर्व नेता
ओसामा बिन लादेन को नेतृत्वमा गरिएको थियोे ।



only adult click here>>>>>>>>>>>>

बिरगंजमा कसरी मारिए भारतीय नागरिक हेर्नुस (video).....

only adult click on below link >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

भारतले नेपालमा यस्तो-यस्तो समयमा , घटनामा नचाहिने दुख दिएको रछ हस्तछेप गरेछ इतिहास देखि वर्तमानसम्मको पढ्नुहोस

हरिहर पोखरेल
यतिबेला नेपाल भारतको सम्बन्ध नमिठो मोडमा उभिएको छ । प्रजातन्त्रको लामो इतिहास भएको भारतले ९० प्रतिसत भन्दा बढी जनप्रतिनिधिले संबिधानसभाबाट पारित गरेको संविधानलाई स्वागत गर्न सकेको छैन । भारतको साउथ ब्लकको नियन्त्रणमा रहेको परराष्ट्र मन्त्रालयका पुरातन कर्मचारीहरुको गलत चलखेलका कारण भारतीय जनता पार्टी र नरेन्द्र मोदीको सरकार नेपाल मामिलामा नराम्रोसँग फसेको छ ।

हिन्दु धर्ममा गहिरो आस्था राख्ने भारतीय प्रधानमन्त्री नरेन्द्र मोदीको पालामा पशुपतिनाथको मुलुकका जनतालाई अघोषित नाकाबन्दी लगाएर संकटमा पारिएको छ ।

केही समय पहिला अर्थात २०७१ साल साउनमा भारतीय प्रधानमन्त्री नेपाल आउदा जसरि नरेन्द्र मोदीले नेपाली जनताको नेपाली नेताहरुको मन जितेका थिए त्यसको ठीक उल्टो अहिले नेपालमा नरेन्ऽ मोदीको नाम सुन्न कोहि चाहदैनन । यसरी एक वर्षमै नेपाली भूमिमा नरेन्द्र मोदीलाई हाइहाइदेखि बाइबाइसम्मको अवस्था सिर्जना भयो ।

नाकाबन्दीको सिलसिला
नेपाल भारत सम्बन्धको आधुनिक इतिहास हेर्ने हो भने सन् १९५० देखि यता भारतले नेपालमा नाकाबन्दी लगाएको यो तेस्रोपटक हो । सन् १९७० अक्टोबर ३० तारेख राति १२ बजेदेखि भारतले पहिलो पटक नेपाललाई नाकाबन्दी लगाएको घोषणा गर्यो । तर, त्यो नाकाबन्दी जम्मा १२ घण्टा मात्र भयो ।

नेपालमा त्यो नाकाबन्दीको बिरोधमा ब्यापक बिरोध भयो । नाकाबन्दीपछि वार्ताहरु हुन थाले तर, बार्ता सफल हुन सकेनन् । त्यसपछि पुनः भारतले डिसेम्बरको अन्त्यमा तीन दिन नेपाल आउने सामान रोक्यो । भारतका ब्यापारमन्त्री ललितनारायण मिश्र र नेपालका उधोग बाणिज्य मन्त्री नवराज सुबेदी बीच काठमाडौमा निरन्तर बार्तापछि स्थिति सहज भयो । म्याद सकिएको दुई देशवीचको ब्यापार पारवहन सन्धि नवीकरण भयो ।

नेपालले राखेको ब्यापार र पारवहन सन्धि छुट्टाछुट्टै हुनुपर्छ भन्ने माग भारतले अस्वीकार गर्‍यो र नेपाल ब्यापार र पारवहन सन्धि एउटै गर्न बाध्य भयो ।

नेपाल-भारत ब्यापार तथा पारवहन सन्धि सकिनै लाग्दा तात्कालीन नेपालका प्रधानमन्त्री कीर्तिनीधि बिष्टले सन् १९६९ जुन २५ मा नेपालबाट प्रकाशित हुने सरकारी स्वामित्वको पत्रिका द राइजिङ्ग नेपालमा आफ्नो अन्तर्वार्ता दिँदै नेपालमा रहेका भारतीय सैनिक फिर्ता लैजानुपर्ने, उत्तरी चेकपोस्टमा रहेका भारतीय प्राविधिकहरु हटाउनुपर्ने, १९६५ को हातहतियार खरिद सम्बन्धी गोप्य सन्धि खारेज गर्नुपर्ने लगायत सन् १९५० को सन्धि अनुरुप भारतले कुनै काम नगरेको हुँदा नेपालले मात्र त्यो सन्धि पालना गर्न बाध्य नहुने लगायतका कुरा उठाएका थिए । त्यसपछि नै भारतले नाकाबन्दी गर्ने चुनौती दिएको थियो ।

त्यसैको प्रतीकात्मकरुपमा भारतले नाकाबन्दी लगाएको थियो । त्यसो त नेपालका जननिवार्चित प्रधानमन्त्री वीपी कोइराला नेपालको जेलबाट निस्केपछि उपचारको निम्ति युरोप जानका लागि नेपालले उनलाई राहदानी उपलब्ध गराउन मानेन र उनी भारतीय राहदानी बोकेर सन् १९७० मेमा युरोप गए । त्यहाँ उनले नेपालको तानाशाही साशनको बिरुद्ध अन्तराष्ट्रिय मञ्चमा बोलेकोबाट पनि नेपाल रुष्ट थियो ।

त्यसैमाथि नेपालले आफ्नो देशमा भएको भारतीय सैनिक मिसनलाई सन् १९७० अगष्ठ १७ मा भारतमा फिर्ता पठायो । त्यसको दुई महिनामा नै भारतले अक्टोबर ३०, १९७० मा नाकाबन्दी लगाएको थियो । यसबाट के प्रष्ट हुन्छ भने भारतले नेपाल आफ्नो सार्वभौमिकताको उपयोग नगरोस् भन्ने नै चाहन्छ ।

राणा शासन र त्यसपछिको दशक
राणा शासनका स्थापनाकार जंगबहादुर राणाकै पालादेखि नेपालको भारतमा शासन गरिरहेको बि्रटिस इण्डिया कम्पनिसँग बिशेष सम्बन्ध थियो । यही बिशेष सम्बन्धका कारण राणाहरुले १०४ वर्षसम्म नेपालमा एकछत्र शासन गरे ।

राणाहरुको अन्त्यपछि पनि भारतको शासन लिएको त्यहाँको कांग्रेस पार्टीले नेपालसँग बिशेष सम्बन्धबाट नै जान चाहन्थ्यो । बिशेष सम्बन्ध भनेको नेपालको सम्पूर्ण मामिलामा भारतको महत्वपूर्ण भूमिका हुनु नै थियो । नेपालले स्वतन्त्ररुपले आफ्नो सार्वभौमिकताको प्रयोग गर्न नपाउनु नै थियो । बि. स.२००७ सालमा नेपालमा प्रजातन्त्र स्थापना भएपछि पनि तत्कालीन राजा त्रिभुवनले त्यो सम्बन्ध कायम नै राखे ।

राजा त्रिभुवनका सल्लाहकार भारतीय अधिकारी गोबिन्दनारायण नै रहेका थिए । त्रिभुवनको निधनपछि राजा हुन पुगेका महेन्द्रले भने भारतसँगको बिशेष सम्बन्ध तोड्न चाहन्थे । त्यसैकारण सम्बन्धमा उतार चढाब हुने गर्दथे । महेन्द्रपछि राजा भएका वीरेन्द्रले पनि भारतसँग विशेष सम्बन्ध राख्न चाहेनन् ।

सिक्किमको विलय र नेपालको प्रतिक्रिया
सन् १९७३ मा सिक्किमलाई भारतमा बिलय गराएपछि नेपालमा त्यसको तिब्र बिरोध भयो । त्यसो त भारतको सहयोगमा पाकिस्तानबाट बंगलादेश फुटेर नयाँ देश बन्दा पनि नेपालले बिरोध नगरेको हैन, तर त्यो बिरोध विरोधमै मात्र सीमित थियो । तर, सिक्किम बिलयको कुरा नेपालले यति धेरै बिरोध गर्‍यो कि नेपालको तर्फबाट भारतीय दुतावासमा आधिकारिक बिरोधपत्र नै बुझाइयो ।

यता नेपालमा चालु रहेको राष्ट्रिय पञ्चायतको बैठकमा तात्कालीन परराष्ट्र मन्त्रीले संसदमै सिक्किम विलयको चर्को बिरोध गरे । नेपालका ठाउँ-ठाउँमा भारतबिरोधी प्रदर्शन भए । भारतले त्यतिबेला नेपालमा रहेका आफ्ना राजदुत तथा सहयोग मिसनका निर्देशकहरुलाई फिर्ता बोलायो । नेपाल भारत सम्बन्धमा पुन खचपच शुरु भयो ।

त्यसबेला पनि भारतले तेल आपूर्ति बन्द गर्ने धम्की दियो भने नेपाल पठाइने सामान पनि दुई देश बीचको ब्यापार पारवहन सन्धि विपरीत अन्य तेस्रो मुलुकमा जस्तै कर लगाउने घोषणा गर्‍यो । उसले आर्थिक वर्ष १९७४ र ०७५ का लागि नेपाल पठाउने सामान अन्य मुलुकसरह कर र भन्सार लगाएर पठायो जसले नेपालको आर्थिक अवस्थामा नराम्रो असर पर्‍यो ।

नेपालको आर्थिक अवस्था चौपट भए पछि नेपालले सन् १९७४ अगष्ट ११ का दिन सिक्किमको मामला भारतको आन्तरिक मामला भएको नेपालको कुनै चासो नरहेको भनेर सिक्किम भारत बिलयको स्वागत मात्र होइन भारतले सन् १९७४ मे १८ मा गरेको आणविक परीक्षणको पनि स्वागत गर्‍यो अनि सम्बन्ध पुनः सामान्य बन्न पुग्यो ।

यसबाट के अर्को कुरा प्रष्ट हुन्छ भने भारत जसरी पनि नेपाललाई आफ्नो पहुँचबाट बाहिर गएको देख्न सक्दैन, अलिकति यताउता गर्‍यो कि समस्या पारिहल्थ्यो ।

शान्ति क्षेत्रको प्रस्ताव
भारतसँगको बिशेष सम्बन्धबाट मुक्ति पाउन अनेक उपाय गर्दा पनि सफल नभएपछि राजा वीरेन्द्रले आफ्नो शुभाराज्याभिषेक समारोहमा सन् १९७५ फेब्रुवरी २५ मा नेपाललाई शान्तिक्षेत्र घोषणा गरियोस् भनेर अन्तराष्ट्रिय समुदायसमक्ष प्रस्ताब राखे । उनको यो प्रस्तावमा बिभिन्न कोणबाट व्याख्या भयो । एकथरि नेपालमा प्रजातन्त्रको पुनस्थापना गर्न लडिरहेका शक्तिहरुलाई साइजमा ल्याउन वीरेन्द्रले यस्तो प्रस्ताव ल्याएको हुनसक्ने भन्ने एकथरि भए भने अर्काथरि भारतबाट मुक्त हुन वीरेन्द्रले यस्तो प्रस्ताव ल्याएको बताउन थाले ।

वास्तवमा वीरेन्द्रले नेपाललाई भारतको हर प्रकारको हस्तक्षेपबाट मुक्त पार्न नै यस्तो प्रस्ताव ल्याएका थिए । त्यो कुरा भारतले राम्रैसग बुझेको थियो तसर्थ उसले त्यो प्रस्तावको समर्थन गर्ने कुनै सम्भावना थिएन । चीन र पाकिस्तानले भने उक्त प्रस्तावको तुरुन्तै समर्थन गरे । विश्वका अमेरिकालगायत अन्य मुलुकहरुले पनि समर्थन गरे ।

वास्तवमा त्यो प्रस्तावको महत्व भारत, चीन र पाकिस्तानलाई मात्र थियो । किनकि नेपाल भारतसँगको बिशेष सम्बन्धबाट मुक्त हुँदा भारत नेपालको सैनिक सहकार्यबाट पनि मुक्त हुन्थ्यो । १९५० को सन्धिको एउटा मर्म भारत नेपालको सैनिक सहकार्य पनि थियो । पछि यही शान्ति क्षेत्रको प्रस्ताव नै नेपाल भारत सम्बन्धमा चिसोपन ल्याउने माध्यम बनेर देखापर्‍यो ।

नेपालले शान्ति क्षेत्रको प्रस्ताव विश्व मञ्चका जोडदाररुपले उठाउन थाल्यो । जसले भारतलाई अप्ठारो पार्दै लग्यो अन्तरराष्ट्रिय दबावमा पनि परेको महसुस भारतले गर्न थाल्यो । उसले कहिले सिंगो हिन्द क्षेत्रलाई शान्ति क्षेत्र बनाउने त कहिले नेपालको शान्ति क्षेत्रको प्रस्ताव सन् १९५० को नेपाल भारत शान्ति तथा मैत्री सन्धि विपरीत भन्दै टार्दै लग्यो ।

यसैबीच सन् १९७६ अप्रिलमा नेपालका तात्कालिन प्रधानमन्त्री तुलसी गिरि भारतको भ्रमणमा गए । उनले त्यहाँकी प्रधानमन्त्री इन्दिरा गान्धीलाई आफुहरु भारतप्रति झुकाव राख्ने तर नेपालमा प्रजातन्त्र पुनस्थापनाका लागि भारतमा बसेर लडेकाहरुलाई कुनै सहयोग नगर्न आग्रह गरे । इन्दिरा गान्धी गिरीको त्यो प्रस्ताबमा सहमत भइन् । त्यसपछि भारत नेपालको सम्बन्ध पुनः सामान्य बन्यो ।

उता भारतमा रहेका वीपी कोइराला लगायतका नेताहरु इन्दिराको उक्त कदमपछि भारतमा नरहने भन्दै सन् १९७५ डिसेम्बर ३० तारेखका दिन राष्ट्रिय मेलमिलापको नीति लिएर नेपाल फर्के । तर, प्रजातन्त्रका लागि लडिरहेका नेताहरु नेपाल फर्किँदा उता भारतमा इन्दिरा गान्धीको बिरोधमा ब्यापक लहर सिर्जना भयो । वीपी लगायतका नेतालाई नेपालमा बन्दी बनाइयो ।

इन्दिरा गान्धीको नेपाल नीति
सन् १९७७ मार्चमा भारतमा आम चुनाव हुदै थियो । इन्दिराको नेपालप्रतिको कदमलाई त्यहाँको विपक्षी पार्टीले चुनावमा ठूलो मुद्दा बनायो ।

इन्दिरा गान्धीको पार्टीले आम चुनाव हार्न पुग्यो । भारतको केन्द्रीय सत्तामा जनता पार्टी पुग्यो । त्यसपछि नेपालका प्रजातन्त्रवादीहरुका लागि पनि राहत महसुस भयो । जनता पार्टीका नेता जयप्रकाश नारायणले बक्तब्य नै निकालेर नेपालमा प्रजातन्त्रवादीहरु माथि दमन भएको जनताले नागरिक अधिकार नपाएको, नेपालमा अधिनायकवादी शासन भएको भन्दै नेपालका शासकको बिरोध गरे । नेपालमा नारायणको वक्तव्यले ठूलो हलचल ल्यायो ।

नेपालका प्रधानमन्त्रीले पनि भारतले नेपालको आन्तरिक मामलामा हस्तक्षेप गरेको भन्दै बक्तब्य निकाले त्यसपछि नेपाल भारत सम्बन्धमा पुन गतिरोधमा पैदा भयो ।

नेपालका राजा वीरेन्द्रले गतिरोध अन्त्य गर्न सन् १९७७ मार्च २७ मा भारतको भ्रमण गरे । त्यसपछि तुरुन्तै तत्कालीन भारतका विदेशमन्त्री तथा अहिलेका भारतीय जनता पार्टीका नेता अटल बिहारी बाजपेयीले सन् १९७७ जुलाइमा नेपाल भ्रमण गरे भ्रमणमा भारतसग कर्णाली पञ्चेश्वर, देवीघाट जलविद्युत आयोजना सम्बन्धमा समझदारी भयो ।

त्यही भ्रमणमा नेपालले राख्दै आएको ब्यापार तथा पारबहन सन्धि छुट्टाछुट्टै गर्ने दशकौं पुरानो नेपालको चाहना पूरा पनि भयो । भने वीपी कोइरालालाई रिहा गर्दै उपचारको निम्ति बाहिर पठाउन नेपाल सहमत भयो । वीपी उपचारको निम्ति अमेरिका गए ।

राजनीतिक घटनाचक्रमा त्यस्ता ज्वलन्त उदाहरणहरु पनि देखिए कि प्रधानमन्त्री बन्न भारतको आशिर्वाद चाहिन्छ । प्रशासनिक ठूला पदमा पुग्न पनि भारतकै आशिर्वाद चाहिन्छ भन्ने कुरा आए । कतिपय व्यवहारमा देखिए पनि ।

भारतको त्यतिबेलाको नेपाल प्रतिको सदभावनामा भारतमा इन्दिरा गान्धीले ब्यापक बिरोध गरिन् । उनको पार्टीले सन् १९८० को भारतको आम चुनावमा जनता पार्टीको नेपालप्रतिको दृष्टिकोणले नेपालले भारतलाई हेप्न थालेको, जनता पार्टीको शासन कमजोर भएको भन्दै चुनावी मसला नै बनाइन् ।

इन्दिरा गान्धीको पार्टीले चुनावमा बहुमत हासिल गर्‍यो । तात्कालीन राजा वीरेन्द्रले इन्दिरा गान्धीको पुनरागमनलाई स्वागत गर्दै नेपालमा पनि बहुदल-निर्दलवीच जनमत संग्रह गराए । चुनावमा निर्दललाई बिजयी बनाइयो पनि उक्त परिणामलाई इन्दिराले स्वागत गरिन् ।

तर, सन् १९८० को अन्त्यमा राजा वीरेन्द्रले पाकिस्तानको भ्रमण गर्दा अफगानिस्तानी शरणार्थी शिविरमा समेत भ्रमण गरेर सबैलाई चकित परे । उनको त्यस भ्रमणबाट भारत मात्र होइन, रुस पनि रिसाउन पुग्यो । नेपाल भारत सम्बन्धमा पुनः चिसोपन आयो ।

सन् १९८२ फेब्रुअरीमा नेपालका तात्कालीन प्रधानमन्त्री सूर्यबहादुर थापाले दिल्लीमा नेपालको शान्ति क्षेत्रको प्रस्तावबारे सात सुत्रीय बुँदा औपचारिकरुपमा प्रस्तुत गरेका थिए र त्यसमा भारतको स्पष्ट धारणा माग गरिएको थियो । त्यसमा भारतले कुनै जवाफ दिएन । बरु नेपाल भारत बीच आर्थिक आयोग गठन गर्ने, नेपालमा भारतीय लगानी बढाउने जस्ता कुरामा सहमति भयो ।

दुई देशका बीचमा सम्बन्ध सुधार हुन्छ कि भन्ने देखिएका बेला भारतीय प्रधानमन्त्री इन्दिरा गान्धीको हत्या भयो ।

सोनियाको पशुपति काण्ड
गान्धी हत्यापछि राजिब गान्धी भारतका प्रधानमन्त्री बने । यता, नेपालले आफ्नो उपस्थिति अन्तराष्ट्रिय मञ्चमा बलियो बनाइसकेको थियो । चीन पाकिस्तान, श्रीलंका, बंगलादेश, अफगानिस्तानका सन्दर्भमा नेपालको मत भारतसँग मिल्दैनथ्यो ।

अन्तरराष्ट्रिय मञ्चमा नेपालको बिचार भारतसँग भन्दा चीनसँग मिल्थ्यो । यसबाट भारत खुशी थिएन । एकातिर शान्ति क्षेत्रको प्रस्ताव, अर्कोतर्फ चीनसँग मत मिल्ने । साथै असंलग्न राष्ट्रहरुको संगठन निर्माणमा नेपालको भूमिका रहेकोमा पनि भारत खुसी थिएन । भारतले सन् १९८७ नोबेम्बर १६ तारेखमा हङकङबाट आएको नेपालको जहाज कोलकातामा इन्धन भर्न ओर्लंदा जहाजमा भएको २२ किलो सुन भारतले जफत गर्‍यो ।

यता १४ डिसेम्बर १९८७ मै इलामको माने भन्ज्याङ भारतीय अर्धसैनिक बल नेपाल प्रशेश गरी लुटपाट गरे । यही काण्डमा नेपालले भारतलाई विरोधपत्र बुझायो ।

सन् १९८७ डिसेम्बर १७ मा बुझाएको बिरोधपत्रपछि भारतको मेघालयमा रहेका ५ लाख नेपालीहरु आˆनो सम्पति छोडेर बिस्थापित हुन पुगे त्यसको पनि नेपालले बिरोध गर्‍यो ।

यी कुराहरु भारतले पचाउन सकेको थिएन । त्यसैमाथि नेपालले लागु गर्न लागेको बिदेशी नागरिकलाई श्रम स्वीकृति र नेपालले चीनबाट हतियार खरिद गरेर ल्यायो भन्ने कुराले भारत नेपालवीचको सम्बन्ध अत्यन्त नराम्रो बन्न पुग्यो ।

०४५ सालको नाकाबन्दी
यता नेपाल भारत ब्यापार तथा पारबहन सन्धिको म्याद सकिन लागेको थियो । उक्त सन्धी नवीकरण गर्नुपर्ने बेला नजिकै आउँदै थियो । यसैबीच तात्कालीन राजा भारत भ्रमणमा गए । भारतले उनलाई स्वागत गर्न एउटा मन्त्री पठायो ।

त्योभन्दा अगाडि भारतका प्रधानमन्त्री राजीवकी श्रीमती सोनिया गान्धीलाई नेपाल भ्रमणको क्रममा पशुपतिमा गैरहिन्दु भनेर प्रवेश दिइएको थिएन । त्यसबाट राजिव गान्धीले आफू अपमानित भएको महसुस गरेका थिए । त्यसैको बदलास्वरूप उनले बीरेन्द्रलाई स्वागत गर्न मन्त्री पठाएर बदला तिरेको बताइन्छ ।

यसरी दुई देशवीचको सम्बन्ध व्यक्तिगत टकरावमा बदलिएका बेलामा नेपाल भारत ब्यापार तथा पारवहन सन्धिको म्याद सकिँन लाग्यो ।

नेपालजस्तो भौगोलिक तथा सांस्कृतिक रुपले पनि भारतसँग नजिक भएको मुलुकसँग उसको सम्बन्ध बिग्रनु भनेको कुटनैतिक हिसाबले पनि भारत अन्तराष्ट्रिय समुदायको आँखामा असफल हुनु हो ।

सन् १९८९ मार्च १ तारिकका दिन भारतले आफ्नो दुताबास मार्फत नेपाल भारत ब्यापार तथा पारवहन सन्धिको म्याद यहि २३ तारेखमा सकिँदैछ, अब भारत पहिलेको जस्तो ब्यापार तथा पारबहन सन्धि छुट्टा छुट्टै गर्ने छैन भनेर जानकारी दियो । जनता पार्टीले गरेको उक्त छुट्टाछुट्टै सम्झौता टुंग्याउने बतायो । नेपालका तर्फबाट बार्ताहरु भए, तर सफल हुन सकेनन् ।

फलस्वरूप भारतले तोकिएकै मितिमा अर्थात १९८९ मार्च २३ तारिकमा नाकाबन्दी लगायो । उक्त नाकाबन्दी १४ महिना १७ दिन सम्म जारी रहँदा नेपालको अर्थतन्त्र तहस-नहस भयो सरकारले अत्यावश्यक बस्तु तेस्रो मुलुकबाट ल्याएर येनतेन १४ महिना १७ दिन धान्यो । तर, केही सीप लागेन । राजनीतिक व्यवस्था नै परिवर्तन भई बहुदलीय व्यवस्थाको सुरुवात भयो । त्यसपछि कृष्णप्रसाद भट्टराईका पालामा व्यापार तथा पारवहन सन्धिमा छुट्टाछुट्टै हस्ताक्षर भयो ।

बहुदल आएपछि

यसरी ००७ सालदेखि ०४६ साल सम्मको नेपाल भारतको तनावपूर्ण सम्बन्ध २०४६ सालको राजनीतिक परिवर्तनपछि सुधारको बाटोमा लाग्यो । यी समयहरुमा हामीले भारतसँग कतिपय बिबादस्पद सन्धि सम्झौता गरेका कुरा बाहिर आए । समानताका आधारमा सम्बन्ध बिस्तार नभएको कुरा बाहिर आए ।

राजनीतिक घटनाचक्रमा त्यस्ता ज्वलन्त उदाहरणहरु पनि देखिए कि प्रधानमन्त्री बन्न भारतको आशिर्वाद चाहिन्छ । प्रशासनिक ठूला पदमा पुग्न पनि भारतकै आशिर्वाद चाहिन्छ भन्ने कुरा आए । कतिपय व्यवहारमा देखिए पनि ।

प्रजातन्त्रको बिरोधमा उत्रेको तात्कालीन माओवादीलाई भारतले आश्रय पनि दियो । नेपालका संसदवादी दल र माओवादीका वीचमा १२ बुँदे सम्झौता गर्न भारतले पहल पनि गर्‍यो । नेपालमा राजतन्त्र उन्मूलन गर्न पनि भारतले सहयोग गरेको थियो भन्ने आयो ।

जे होस् ०४७ सालदेखि अहिलेसम्म नेपालको राजनीति र प्रशासनमा कहीँ न कहीँ भारतको प्रभाव देखियो, यो तीतो सत्य हो ।

वर्तमान परिस्थिति

भूराजनीतिक र सांस्कृतिक हिसाबले नेपाल भारत बीचको सम्बन्ध अत्यन्त निकट रहेको साचो हो । अहिले मात्र होइन पौराणिक कालदेखि नेपाल भारत सम्बन्ध निकट रहँदै आएको थियो । निकट सम्बन्ध हुनुको अर्थ सार्वभौम स्वतन्त्र राष्ट्रको पहिचान मेटिने गरी कुनै पनि देशबाट कुनै पनि काम हुनु हुँदैन ।

नेपालका तर्फबाट सत्ता प्राप्त गर्न विपक्षी शक्तिहरुलाई कमजोर पार्न भारतको शरण पर्नु र भारतले नेपालको आन्तरिक मामिलामा लामो हात गर्नु अहिलेसम्म दुवै देशका तर्फबाट भएका गल्ती हुन् ।

बेलाबेला नेपाल-भारत सम्बन्धमा गतिरोध उत्पन्न हुनु पनि यसैको परिणाम हो । कहिले भारतले आफूहरुलाई सहयोग गर्दा सोह्रैआना ठीक हुने र असहयोग गर्दा भारत विस्तारबादी भैहाल्ने मानसिकता बाट हामी पनि मुक्त हुनु पर्छ ।

भारतले पनि नेपाल स्वतन्त्र राष्ट्र हो भन्ने जान्दा जान्दै नेपालको स्वतन्त्र पहिचान र अस्तित्वमा आफ्नो असफलता देख्नु कदापि हुँदैन ।

नेपाल-भारत सम्बन्धको आधुनिक इतिहासमा यिनै दुई कुराबाट हाम्रो सम्बन्ध बेला-बेलामा अप्ठ्यारोमा पर्ने र भारतले नाकाबन्दी गर्ने अनि नेपालमा भारतबिरोधी नाराजुलुस हुने र भारत बिरोधी सेन्टिमेन्ट हावी हुने जस्ता कुरा भैरहेका छन् । यी र यस्ता कुराहरुले दुबै देशलाई फाइदा पुग्दैन ।

भारत अन्तराष्ट्रिय राजनीतिमा आफ्नो बलियो उपस्थिति बनाउन कसरत गर्दै गरेको मुलुक हो । उसले आफ्नो त्यो लक्ष प्राप्ति गर्न आफ्ना छिमेकीसँगको सम्बन्ध बलियो बनाउनु जरुरी छ ।

नेपालजस्तो भौगोलिक तथा सांस्कृतिक रुपले पनि भारतसँग नजिक भएको मुलुकसँग उसको सम्बन्ध बिग्रनु भनेको कुटनैतिक हिसाबले पनि भारत अन्तराष्ट्रिय समुदायको आँखामा असफल हुनु हो । यस सत्यतर्फ भारतको ध्यान जबसम्म पुग्दैन, तबसम्म भारत आफ्नो अन्तरराष्ट्रिय लक्षमा पुग्न पनि सक्दैन ।

यतिखेर भारतका प्रधानमन्त्री नरेन्ऽ मोदीप्रति विश्समुदायको आँखा सोझिएका छन् । उनको राजनीतिक पृष्ठभूमि कट्टर हिन्दुवादी संगठनबाट सुरु भै अहिले पनि हिन्दु धर्मप्रति गहिरो आस्था राख्ने गरेको कारण गैरहिन्दुहरुका लागि चासो हुनु स्वाभाविक पनि हो । युरोप अमेरिकालगायतका क्रिश्चियन कम्युनिटीहरु नरेन्ऽ मोदी सफल प्रधानमन्त्री भएको हेर्न चाहँदैनन् ।

त्यसैगरी मुश्लिम कम्युनिटीहरु मोदीको खुलेरै बिरोध गर्दछन् । भारतमा पनि उनका बिपक्षी दलहरु मुस्लिम र क्रिश्चियन कम्युनिटीहरु उनलाई असफल बनाउन लागि परेका छन् ।

नरेन्द्र मोदी प्रधानमन्त्री भएपछि बढेको उनको लोकप्रियताबाट युरोप अमेरिका पनि ससंकित बनेका छन् । राजनीतिक बृतमा चलखेल यहाँ मात्र होइन, भारतमा पनि हुने गर्दछ । खासगरी भारत विश्वको ठूलो बजार भएको मुलुक हुनाले अमेरिका, युरोप, चीन, जापानलगायतका मुलुकको चासो भारतमा रहने गर्दछ । त्यसैअनुसार त्यहापनि चलखेल हुन्छन् । अहिले भारतमा नरेन्द्र मोदीलाई असफल बनाउन त्यस्तै चलखेल भैरहेका छन् । त्यसैको फलस्वरूप नेपालमा पनि मोदीलाई उनको छिमेकीसँगको सम्बन्ध राम्रो छैन, उनले सुमधुर कुटनैतिक सम्बन्ध राख्न सक्दैनन् र उनी असफल भए भन्ने पार्न भारत मार्फत नै नेपालमा चलखेल नभएको होला भनेर भन्न पनि सकिँदैन ।
त्यस्तो चलखेल गर्न नेपालमा भारतको सत्ता पक्ष नै लाग्नु जरुरी छैन । भारतका केही कर्मचारी र बिहारका केही नेताहरुले यहाँको राजनीतिमा राम्रै असर पार्न सक्छन् ।

कर्मचारीले मोदीलाई फसाए
भारतको साउथ ब्लकका प्रभावशाली कर्मचारीहरु पुरातन सोचाइ भएका अझै पनि अंग्रेजले बनाइदिएको विदेश नीति छिमेकलाई आफ्नो अधीनमा राखेर शासन गर्ने शैलीलाई छोड्न सकेका छैनन् । त्यसैको प्रतिफल अहिलेको हाम्रो देशमा लगाएको अघोषित नाकाबन्दी हो ।

यो नाकाबन्दीका बारेमा नरेन्द्र मोदी बेखबर पक्कै थिएनन् । तर, उनलाई जसले बि्रफिंग गर्ने गर्दथे उनीहरुले गलत ब्रिफिङ गरेको उनकै विदेशमन्त्री पनि गुमराहमा परेका पनि चर्चा गर्ने गरिन्छ । तर, मोदी आफै पनि हरेक कुरामा जानकारी राख्ने नेतामा पर्दछन् नेपालमा यत्रो दिनसम्म नाकाबन्दी हुँदा उनी बेखबर छन् र बि्रफिङका भरमा मात्र बसेका छन् भनेर पत्याउन सकिँदैन । यसका पछाडि मोदीको नेपालसँग कोशीको पानी, कर्णालीको पानी, निजगढ विमानस्थल, तराई-काठमान्डौ फास्ट ट्रयाक लगायतका स्वार्थ लुकेको सहजै अनुमान लगाउन सकिन्छ ।

भारतीय जनता पार्टीले प्रजातन्त्रमा विश्वास गरेकै कारण र भारतमा प्रजातन्त्र भएकै कारण मोदी भारतका प्रधानमन्त्री भएका हुन् ।
नेपालको संबिधान निर्माणको क्रममा ९० प्रतिसत भन्दा बढी जनप्रतिनिधिले जारी गरेको संविधानलाई कसरी कुनै देशले अस्वीकार गर्न सक्छ ? के भारतले ९० प्रतिशत जनताको मत अस्वीकार गर्दै १० प्रतिशतका लागि मरिहत्ते गरेको हो त ?

होला भारतका नेपालतर्फ केही आˆना स्वार्थ होलान्, तर ती स्वार्थ पूरा गर्न उसले १० प्रतिशत मानिसको सहाराबाट सम्भब हुँदैन भन्ने पनि पक्कै बुझेको थियो र छ पनि । तर पनि सरकार परिवर्तन हुँदा विदेशनीतिमा खासै परिवर्तन नगर्ने भारत यतिखेर कर्मचारीहरुको पुरानो सोचका कारण फस्न पुग्यो । फसिसकेपछि उसलाई बाहिर निस्कन अत्यन्त मुस्किल भएको छ । यो घाटा पूर्ति गर्न भारतले निकै धेरै मेहनत गर्नुपर्ने छ ।

only adult (18+) click below>>>>>>>